ਦਸੰਬਰ ਦੀ ਠੰਢੀ ਹਵਾ ਤੇ ਨਿੱਘੀ ਧੁੱਪ ਵਰਗਾ ਨਿੱਘੈ ਤੇ ਸ਼ੀਤਲ ਸੁਭਾਅ ਦਾ ਮਾਲਕ,ਸਰਗਮ ਦਾ
ਸ਼ਹਿਨਸ਼ਾਹ "ਮੁਹੰਮਦ ਰਫੀ" ਹਰਮਨਪਿਆਰਾ,ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਦੁਨੀਆ ਦਾ ਧਰੂ ਤਾਰਾ ।
     
ਨਾਂ ਯੂੰ ਨਾ ਵੋ,ਅਸੀਂ ਭੁਲਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਤੇ ਨਹੀਂ ਖ੍ਹੌਹ ਸਕਦੇ ਤੁਸੀਂ ਸਾਡੇ ਕੋਲੋਂ ਆਪਣੀ ਯਾਦ
ਜਿਉਂ ਜਿਉਂ ਵਕਤ ਗੁਜਰ ਰਿਹਾ ਹੈ,ਮੁਹੰਮਦ ਰਫੀ ਤੇਰੇ ਚਾਹਨੇ ਵਾਲੇ ਹੋਰ ਵੀ ਵਧਦੇ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ,ਕਿਉਂਕਿ
" ਨਾਂ ਫਨਕਾਰ ਤੁਝਸਾ ਤੇਰੇ ਬਾਦ ਆਇਆ " ਏਨੇ ਸਾਲ ਗੁਜਰ ਜਾਣ ਦੇ ਬਾਦ ਵੀ ਇਸ ਲਈ ਮੁਹੰਮਦ ਰਫੀ ਤੂੰ ਬਹੁਤ ਯਾਦ ਆਇਆ"।ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੇ ਆਮ ਜੀਵਨ ਚਲ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਕੋਈ ਵੀ ਸਮਾਗਮ ਵਿਚਰ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ,ਐਸਾ ਕਦੀ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਮੁਹੰਮਦ ਰਫੀ ਦਾ ਗਾਇਆ ਗੀਤ ਅੇਨ ਮੌਕੇ ਤੇ ਨਾਂ ਢੁਕਦਾ ਹੋਵੇ।
ਬੇ ਸ਼ੱਕ ਇਹ ਕਮਾਲ ਸ਼ਾਇਰ ਅਤੇ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ,ਫਿਰ ਵੀ ਸਾਡੇ ਤੱਕ ਆਵਾਜ਼ ਤਾਂ ਅਜ਼ੀੰਮ ਗਾਇਕ ਦੀ ਹੀ ਪੁਜਦੀ ਹੈ,ਤੇ ਉਹ ਹੀ ਰਿਕਾਰਡ ਅੱਜ ਤੱਕ ਵੀ ਜਿੰਦਾ ਹਨ।ਚਾਹੁਣ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਰਫੀ ਸਿਤਾਰਾ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਵੀ ਸਿਤਾਰਾ ਹੀ ਹੈ।ਇਸ ਲਈ ਭੁਲਣਾ ਕਿਵੇਂ ?
ਸਾਨੂੰ ਬਹੁਤ ਮਾਣ ਹੈ ਆਪਣੇ ਪੰਜਾਬ ਤੇ ਜਿਸ ਦੇ ਜਿਲ੍ਹੇ ਅਮ੍ਰਿਤਸਰ ਦੇ ਪਿੰਡ ਕੋਟਲਾਸੁਲਤਾਨ ਸਿੰਘ ਦੀ ਭੁਮੀ ਤੇ ਰਫੀ ਸਾਹਿਬ ਦਾ ਜਨਮ ਹੋਇਆ।ਇਸ ਪਿੰਡ ਦੀ ਮਿੱਟੀ ਨੂੰ ਸਾਡਾ ਸਜਦਾ ਕਬੂਲ ਹੋਵੇ।ਮੁਹੰਮਦ ਰਫੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਬੇਮਿਸਾਲ ਗਾਇਕੀ ਸਦਕਾ ਦੁਨੀਆਂ ਭਰ ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦਾ ਨਾ ਰੌਸ਼ਨ ਕੀਤਾ।ਸਦਾ ਖਿੜੈ ਮੱਥੇ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਇਹ ਉੱਚ ਕੋਟੀ ਦਾ ਕਲਾਕਾਰ ਆਪਣੇ ਸਮਕਾਲੀਆ ਨਾਲੋਂ ਕਈ ਪੱਖ ਤਂਂੋ ਜੁਦਾ ਤੇ ਅਨੋਖਾ ਸੀ,ਬਲਕਿ ਅੱਜ ਵੀ ਉਸ ਜੈਸਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ।ਇੰਨੇ ਉੱਚਾ ਰੁਤਬਾ ਤੇ ਇੰਨੀ ਸਾਦਗੀ,ਕਿ ਕੋਈ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸ਼ਰਨ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਸਵਾਲੀ ਨਾ ਗਿਆ ਖਾਲੀ,ਚਾਹੇ ਉਹ ਪਿੰਡ ਤਂੋ ਹੁੰਦਾ ਜਾਂ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕੋਨੇ ਤੋਂ।ਆਪਣੇ ਚਾਹੁਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਬੜੇ ਸ਼ੋਕ ਨਾਲ ਆਟੋਗ੍ਰਾਫ ਦੇ ਦੇਂਦੇ।ਊਚ ਨੀਚ ਦਾ ਫਰਕ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਘਰ ਆਏ ਮਹਿਮਾਨ ਦਾ ਨਿੱਘਾ ਸਵਾਗਤ ਕਰਦੇ।
ਮਕਬੂਲ ਗਾਇਕ ਮਹਿੰਦਰ ਕਪੂਰ ਵੀ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਤੋਂ ਸਨ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਗਾਇਕੀ ਦੀ ਮੁਢਲੀ ਸਿਖਿਆ ਰਫੀ ਸਾਹਿਬ ਤੋ ਹੀ ਲਈ ਰਫੀ ਸਾਹਿਭ ਨੇ ਕਪੂਰ ਸਾਹਿਬ ਨੂੰ ਐਸਾ ਗਾਇਕ ਬਣਾਇਆ ਕਿ ਕਈ ਵਾਰ ਦੋਨਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਫਰਕ ਲੱਭਣਾ ਮੁਸਕਲ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਫਿਲਮ ਇੰਡਸਟਰੀ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀਆ ਦੀ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਦੇਣ ਹੈ ਜਾਂ ਇਹ ਕਹਿ ਲਿਆ ਜਾਵੇ ਕਿ ਫਿਲਮ ਇੰਡਸਟਰੀ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਰਿਣੀ ਹੈ।ਸਾਰੇ ਨਾਮ ਲਿਖਣੇ ਬਣਦੇ ਨਹੀਂ ਹਨ ਪਰ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੇ ਕਿੰਨਾ ਨਾਮਣਾ ਖੱਟਿਆ ਹੈ ਫਿਲਮੀ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸੱਭ ਜਾਣਦੇ ਹਨ।
ਪੰਜਾਬੀ ਗੀਤ"ਆਟਾ ਗੁਨ੍ਹ ਕੇ ਪਕਾ ਦੇ ਫੁਲਕੇ ਨੀਂ,ਅਸਾਂ ਜਾਣੈ ਬੇਗਾਨੇ ਮੁਲਕੇ ਨੀਂ"।
"ਦਾਣਾ ਪਾਣੀ ਖਿੱਚ ਕੇ ਲਿਆਂਉਂਦਾ,ਕੌਣ ਕਿਸੇ ਦਾ ਖਾਂਦਾ ਹੋ,ਹਰ ਜਬਾਨ ਤੇ ਅਖਾਉਤ ਬਣ ਗਿਆ।"
"ਇਹ ਪਿਆਰ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ ਸਦੀਆਂ ਪੁਰਾਣੀ......."
"ਧੀਆਂ ਤੋਰੀਆਂ ਰਾਜਿਆਂ ਰਾਣਿਆਂ,ਇਹ ਦਸਤੂਰ ਪੁਰਾਣਾ ਏਂ,
ਘਰ ਬਾਬਲ ਦਾ ਛਡ ਕੇ ਧੀਏ,ਧੀਆਂ ਇਕ ਦਿਨ ਜਾਣਾ ਏਂ"।
ਜਿਕਰ ਯੋਗ ਹੈ ਕਿ ਰਫੀ ਜੀ ਭਜਨ,ਸ਼ਬਦ,ਅਰਾਧਨਾ ,ਅਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਸ਼ਰਧਾ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀ ਗੀਤਾਂ ਲਈ ਮੁਆਵਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲੈਂਦੇ।
ਫਿਲਮ ਕਾਬਲੀ ਵਾਲਾ ਦੇ ਗੀਤਾਂ ਨਾਲ ਸਰਸ਼ਾਰ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਗਾਇਕ ਮੰਨਾ ਡੇ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਮੁਹੰਮਦ ਰਫੀ ਸਹਿਬ ਖੁਦ ਸੰਗੀਤ ਦਾ ਘਰਾਣਾ ਹਨ,ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਤੋ ਅਵਲ ਨੰਬਰ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਲੈ ਸਕਿਆ।
ਰਫੀ ਜੀ ਦੀ ਗਾਈ ਕਵਾਲੀ "ਮੇਰੀ ਤਸਵੀਰ ਲੇ ਕਰ ਕਿਆ ਕਰੋਗੇ"
2 "ਰਾਜ਼ ਕੋ ਰਾਜ਼ ਰਹਨੇ ਦੋ"।ਪੱਥਰ ਦਿਲਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਝੂੰਮਣ ਲਾ ਦੇਂਦੀਆਂ।
ਆਪਣੀ ਘਣੀ ਮਸਰੂਫੀਅਤ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੀ ਰਫੀ ਸਾਹਿਬ ਆਪਣੇ ਘਰ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਧਿਆਨ ਦੇਂਦੇ ਸਨ।ਆਪਣੀ ਬੇਟੀ ਯਾਸਮੀਨ ਨੂੰ ਇੰਨਾ ਪਿਆਰ ਦੇਂਦੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹਨਾ ਆਪਣੀ ਖਾਬਗਾਹ (ਬੰਗਲਾ) ਦਾ ਨਾਮ ਵੀ ਆਪਣੀ ਬੇਟੀ ਦੇ ਨਾਮ ਤੇ ਰੱਖਿਆ।ਉਹਨਾ ਦੇ ਬੇਟੇ ਸ਼ਾਹਿਦ ਰਫੀ ਨੇ ਯਾਦ ਸਾਂਝੀ ਕਰਦੇ ਵਕਤ ਇਕ ਅਸਲੀਅਤ ਜੋ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਲੋਕ ਜਾਣਦੇ ਹੋਣਗੇ-ਪਿਤਾ ਰਫੀ ਸਾਹਿਬ ਇੰਨੇ ਰਹਿਮ ਦਿਲ ਸਨ ਕਿ ਜੰਮੂ ਕਸ਼ਮੀਰ ਦੇ ਇਕ ਲੋੜਵੰਦ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਹਰ ਮਹੀਨੇ ਕੁਝ ਨਕਦ ਰਾਸ਼ੀ ਬਕਾਇਦਗੀ ਨਾਲ ਭੇਜਦੇ ਸਨ।ਇਸ ਤਰਾਂ ਹੋਰ ਵੀ ਕਈਆ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ।ਇਕ ਵਾਰ ਰਫੀ ਸਾਹਿਬ ਦੀ ਕਾਰ ਬੀਚ ਸੜਕ ਖਰਾਬ ਹੋ ਗਈ,ਨੇੜੈ ਤੋਂ ਇਕ ਟਰੱਕ ਗੁਜਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਟਰੱਕ ਡਰਾਈਵਰ ਉਤਰਿਆ ਤੇ ਉਸ ਨੇ ਕਾਰ ਦਾ ਨੁਕਸ ਦੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ,ਰਫੀ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪਹਿਚਾਣ ਲਿਆ ਉਹ ਕੋਟਲਾ ਸੁਲਤਾਨ ਸਿੰਘ ਤੋਂ ਸੀ,ਰੱਜ ਕੇ ਗਲੇ ਮਿਲੇ ਤੇ ਫਿਰ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਬੰਗਲੇ ਤੇ ਲੈ ਜਾ ਕੇ ਖੂਬ ਆਓ ਭਗਤ ਕੀਤੀ।
ਗਾਇਕ ਮੁਹੰਮਦ ਅਜ਼ੀਜ਼ ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਧਾਰਨਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਰਫੀ ਸਹਿਬ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਦਾ ਭੁਲੇਖਾ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ,ਨੇ ਦਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਰਫੀ ਜੀ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਧਾਰ ਚੁਕਿਆ ਸੀ ਉਸ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਣ ਦੀ ਖਾਹਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਤਂ ਰਫੀ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਘਰ ਆਉਣ ਲਈ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ,ਅਗਲੀ ਸੁਬਹ ਉਹ ਜਦ ਘਰ ਗਿਆ ਤਂ ਰਫੀ ਜੀ ਆਪਣੀ ਫੁਲਾਂ ਵਾਲੀ ਕਿਆਰੀ ਦੀ ਗੋਡੀ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ,ਬੜੇ ਤਮਾਕ ਨਾਲ ਉਠ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਗਲੇ ਲਗਾਇਆ"।
"ਬਾਬੁਲ ਕੀ ਦੂਆਂਏ ਲੇਤੀ ਜਾ ਜਾ ਤੁਝ ਕੋ ਸੁਖੀ ਸੰਸਾਰ ਮਿਲੇ,ਮਾਏ ਕੀ ਕਭੀ ਨਾ ਯਾਦ ਆਏ ਸਸੁਰਾਲ ਮੇਂ ਇਤਨਾ ਪਿਆਰ ਮਿਲੇ"।
ਗੀਤ ਲਿਖਣ ਵਾਲੇ ਦੇ ਅਸ਼ਕੇ ਤੇ ਸਦਕੇ ਪਰ ਗੀਤ ਸੁਣਦੇ ਲਗਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਰਫੀ ਜੀ ਸਚ ਮੁੱਚ ਆਪਣੀ ਬੇਟੀ ਦੀ ਡੋਲੀ ਤੋਰ ਰਹੇ ਹੋਣ,ਇੰਝ ਭਰੇ ਗਲੇ ਚੋਂ ਸੱਤ ਸੁਰਾਂ ਨਿਕਲੀਆਂ ਕਿ ਬੱਸ......ਰਫੀ ਜੀ ਜਦ ਗੀਤ ਗਾਉਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਲਗਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਅੇਕਟਿੰਗ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋਣ ਸਾਰਾ ਸੀਨ ਅੱਖਾਂ ਅੱਗੇ ਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਇਸ ਕਦਰ ਵਜੂਦ ਵਿੱਚ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅੰਤਰ ਕਰਨਾ ਮੁਸਕਿਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਲੇਬੈਕ ਮਿਉਜ਼ਕ ਹੈ ਕਿ ਸਿਲੇਕਡ ਸੀਨ,ਕਿਥੇ ਆਵਾਜ਼ ਬੁਲੰਦ ਕਰਨੀ ਹੈ,ਕਿਥੇ ਨੀਵੀਂ ਲੈ ਕੇ ਜਾਣੀ ਹੈ,ਕਿਥੇ ਨਚਣ ਟਪਣ ਵਾਲੀ ਤੇ ਕਿਥੇ ਰੋਣ ਹਸਾਉਣ ਵਾਲੀ ,ਸੁਰਾਂ ਦਾ ਇਹ ਭੇਦ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੇ ਨਹੀਂ ਪਕੜਿਆ।
"ਮੈਂ ਚਲਾ ਜਾਉਂਗਾ,ਆਖਰੀ ਗੀਤ ਮੁਹੱਬਤ ਕਾ ਸੁਨਾ ਲੂੰ ਤੋ ਚਲੂੰ"-ਤੇ ਇਹ ਆਖਰੀ ਗੀਤ ਗਾਉਂਦੇ ਹੋਏ 31 ਜੁਲਾਈ 1980 ਦੇ ਦਿਨ ਜਦ ਉਹ ਬੰਗਾਲੀ ਭਜਨ ਦੀ ਰਿਹਰਸਲ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਦਰਦ ਉਠਿਆ,ਜਾਲਮ ਨਾਲ ਲੈ ਕੇ ਗਿਆ,ਕੋਈ ਦਵਾ ਕੋਈ ਦੁਆ ਕੰਮ ਨਾ ਆਈ।ਸੁਰਾਂ ਦੇ ਸ਼ੁਿਹਨਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਬੁਰੀ ਹਵਾ ਅਚਿੰਤੇ ਲੈ ਉਡੀ।ਤੇ ਆਸ਼ਕਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਹਰਮਨਪਿਆਰੇ ਚਹੇਤੇ ਸਖ਼ਸ਼ ਤੋਂ ਵਿਰਵੇ ਕਰ ਗਈ।
ਉਹ ਆਪ ਹੀ ਗਾ ਗਏ ,"ਦਿਲ ਕਾ ਸੂਨਾ ਸਾਜ਼ ਤਰਾਨਾ ਢੂੰਢੇਗਾ,ਮੁਝ ਕੋ ਮੇਰੇ ਬਾਦ ਜਮਾਨਾ ਢੂੰਢੇਗਾ"
ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਜਮਾਨੇ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਨਹੀਂ ਮੁੱਕੀ,ਹਾਂ ਜੇ ਰਫੀ ਸਾਹਿਬ ਆਪਣੇ ਬਚਿਆਂ ਚੋਂ ਇਕ ਜਾਨਸ਼ੀਂਨ ਦੇ ਜਾਂਦੇ ਤਾਂ ਇਹ ਕਮੀ ਥੋੜਾ ਘੱਟ ਦਿਲ ਦੁਖਾਂਉਂਦੀ।
" ਜਬ ਜਬ ਭੀ ਬਹਾਰ ਆਈ ਅੋਰ ਫੂਲ਼ ਮੁਕਰਾਏ,ਮੁਝੇ ਤੁਮ ਯਾਦ ਆਏ।ਜੀ ਹਾਂ ਤੁਮ ਯਾਦ ਆਏ।
" ਜਬ ਜਬ ਭੀ ਸੁਨੋਗੇ ਗੀਤ ਮੇਰੇ ਸੰਗ ਸੰਗ ਤੁਮ ਭੀ ਗੁਣਗਨਾਓਗੇ
ਹਾਂ ਤੁਮ ਮੁਝੈ ਯੂੰ ਭੁਲਾ ਨਾ ਪਾਓਗੇ।  ---ਨਹੀ ਭੁਲਾ ਪਾਏ ਅਸੀਂ ਤੇ ਨਾ ਭੁਲਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ
ਰਫੀ ਜੀ ਤੁਸੀ ਸਾਡੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਘਰ ਕਰੀ ਬੈਠੈ ਹੋ ਤੇ ਅਰਸ਼ਾਂ ਤੇ ਸਿਤਾਰਾ ਬਣ ਕੇ ਚਮਕ ਰਹੇ ਹੋ।
ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਹੋਰ ਵੀ ਹੈ ਲਿਖਣ ਵਾਸਤੇ ਪਰ ਜਾਲਮ ਵਕਤ ਹੀ ਸਾਥ ਨਹੀਂ ਦੇ ਰਿਹਾ,,ਮੁੱਕ ਗਏ ਅੱਠ ਮਿੰਟ....

" ਜਾਨੇ ਕੌਨ ਸਾ ਹੈ ਵੋ ਦੇਸ਼ ਜਹਾਂ ਤੁਮ ਚਲੇ ਗਏ" ।

ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ ਤਰਨ ਤਾਰਨ

26 July 2017

ਏ. ਪੀ .ਜੇ.  ਅਬੱਦੁਲ  ਕਲਾਮ"
"ਹੋਣਹਾਰ ਬਿਰਵਾ ਕੇ ਚਿਕਨੇ ਚਿਕਨੇ ਪਾਤ"।
ਜਿੰਨੇ ਅੱਖਰ ਉਸਦੇ ਨਾਮ ਵਿੱਚ ਹਨ,ਠੀਕ ਉਤਨੇ ਹੀ  ਵਿਅਕਤੀਤੱਵ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਵਿੱਚ ਹਨ,ਉਤਨੀਆਂ ਹੀ ਸਖ਼ਸ਼ੀਅਤਾਂ ਇਕ ਸਖ਼ਸ਼ ਵਿੱਚ ਹਨ। ਤੇ ਇਹ ਹੈ' ਕਲਾਮ'
" ਵੱਨ ਮੈਨ ਆਰਮੀ"  ।
ਪਿਤਾ ਪੁਰਖੀ ਮਛੈਰਾ ਤੇ ਮੱਛੀਆਂ ਤੇ ਸਵਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਆਰ ਪਾਰ ਲਾਉਣ ਵਾਲਾ ਮਲ੍ਹਾਹ ਇਕੀਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ  ਬਚਪਨ ਵਿੱਚ ਅੇਵਰੇਸਟ ਦੀ ਬੁਲੰਦੀ ਭਰਨ ਵਾਲਾ ਤੇ ਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ਕਰੀਅਰ ਦਾ ਮਲ੍ਹਾਹ ਹੋ ਨਿਬੜਿਆ।ਇਕ ਅਧਿਆਪਕ ਜੋ ਅਪਨੇ ਕਿੱਤੇ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤਸੀ ਤੇ ਜਿਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਆਪਣੇ ਖਾਬ ਪੂਰੇ ਕਰਾਉਣ ਦਾ ਚਾਅ ਸੀ
ਉਹਦੀ ਖਾਹਿਸ਼ ਸੀ ਕਿ- ਮੈਂ ਇਕ ਟੀਚਰ ਹਾਂ ਤੇ ਮੇਰੀ ਇਹੋ ਪਹਿਚਾਨ ਜਾਣੀ ਜਾਵੇ'।
ਉਸਨੇ ਕਦੀ ਨਾਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿ ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਆਵੇ।ਦੇਸ਼ ਦੇ ਸੱਭ ਤੋਂ ਉੱਚ ਅਹੁਦੇ ਤੇ ਬੈਠ ਵੀ ਉਹ ਰਾਜਨੀਤਕ ਨਾਂ ਬਣ ਸਕਿਆ,ਅਲਬੱਤਾ ਰਾਜਨੈਤਿਕ ਬਣ ਵਿਚਰਿਆ।ਉਸਦਾ ਆਪਣੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨੂੰ ਸੰਦੇਸ਼ ਸੀ ਕਿ ਨਾਂਮੁਮਕਿਨ ਵਰਗਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਮਿਸਾਇਲਾਂ ( ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਮਸਲੇ) ਨੂੰ ਦੱਸ ਦਿਓ ਅਸੀਂ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਮਿਸਾਇਲ ਹਾਂ।
ਰੱਬ ਨੇ ਕਦੀ ਵੀ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤੀ।
ਆਕਾਸ਼ਵਾਣੀ ਉਰਦੂ ਸਰਵਿਸ ਤੋਂ ਸੁਣਿਆ ਕਿ ' ਜਿਸ ਦਿਨ ਉਹ ਸ਼ਲੌਗ/ਆਸਾਮ ਵਿੱਚ ਤਕਰੀਰ ਕਰਨ ਗਏ ਇਕ ਕਮਾਂਡੋ ਜੋ ਕਾਫੀ ਦੇਰ ਤੋਂ ਖੜਾ ਸੀ,ਇਕ ਹੋਰ ਨੂੰ ਬੁਲਾ ਕੇ ਕਮਾਂਡੋ ਨੂੰ ਸੁਨੇਹਾ ਭੇਜਿਆ,'ਕਿ ਜਵਾਨ ਤੂੰ ਬਹੁਤ ਦੇਰ ਤੋਂ ਖੜਾ ਹੈਂ ਬੈਠ ਜਾਓ'
ਐਸਾ ਉਸ ਲਈ ਮੁਮਕਿਨ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਨਾ..ਤਕਰੀਰ ਤੋਂ ਬਾਦ ਕਲਾਮ ਜੀ ਨੇ ਆਸਨ ਲਿਆ ਤਾਂ ਉਸ ਕਮਾਂਡੋ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੋਲ ਬੁਲਾਇਆ ਤੇ ਉਸ ਵੱਲ ਪਿਆਰ ਭਰੀ ਨਿਗਾਹ ਸੁੱਟ ਕੇ ਪੁਛਿਆ,"ਆਰ ਯੂ. ਓ.ਕੇ."।?।ਉਹ ਕਿਹਾ ਕਰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਮੇਰੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਲਈ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਦੀ ਜਾਨ ਜੋਖ਼ਮ ਵਿੱਚ ਨਾਂ ਪਾਈ ਜਾਵੇ।
ਜਦੋਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਬਣਾਇਆ ਗਿਆ,ਤਦ ਗੱਡੀਆਂ ਉਹਨਾ ਦਾ ਸਮਾਨ ਲੈਣ ਪੁਜੀਆਂ,ਕਲਾਮ ਜੀ ਨੇ ਆਪਣਾ ਇਕ ਅਟੈਚੀ ਰੱਖ ਕੇ ਕਿਹਾ,'ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਬੱਸ ਇਹੋ ਸਮਾਨ ਹੈ'।ਤੇ ਪੰਜ ਸਾਲ ਬਾਦ ਜਦ ਉਹ ਵਾਪਸ ਗਏ ਤਾਂ ਇਕੋ ਅਟੈਚੀ ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਸੀ।
ਕਲਾਮ ਬੇਸ਼ੱਕ ਇਨਕਲਾਬੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਫਿਰ ਵੀ ਉਹ ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਦੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਦੇ ਹਾਮੀ ਸੀ ਕਿ,ਦੇਸ਼ ਵਿਚੋਂ ਆਰਥਿਕ ਨਾਂਬਰਾਬਰੀ ਦਾ ਅੰਤ ਹੋ ਜਾਵੇ।ਜੋ ਕੋਈ ਵੀ ਸਮਾਜ ਭਲਾਈ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਉਸਦੀ ਉਹ ਆਪ ਪੁੱਜ ਕੇ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕਰਦੇ,ਤੇ ਉਸਦੇ ਚੰਗੇ ਗੁਣ ਅਪਨਾ ਲੈਂਦੇ।ਸੰਤ ਬਾਬਾ ਸੀਚੇਵਾਲ ਨੂੰ ਆਪ ਮਿਲਣ ਆਏ,ਜੋ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਸੱਭ ਬਰਾਬਰ ਹੋਣ ਦੀ ਮਿਸਾਲ ਹੈ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸਖ਼ਸ਼ੀਅਤ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੱਡਾ ਕਰਦੀ ਝਲਕ ਹੈ।
ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਕੌਲ ਹੈ ਕਿ ਖਾਬ ਜਰੂਰ ਦੇਖੋ,ਖਾਬ ਨਹੀਂ ਦੋਖੌਗੇ ਤੋ ਤਰੱਕੀ ਕਿਵੇਂ ਕਰੋਗੇ।ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ," ਖਾਬ ਵੋ ਨਹੀਂ ਜੋ ਨੀਂਦ ਮੇਂ ਆਏ,ਖਾਬ ਵੋ ਦੇਖੌ ਜੋ ਸੋਨੇ ਨਾ ਦੇਂ"।
ਪਰੇਸ਼ਾਂਨੀਆਂ ਦਾ ਸਾਮਨਾ ਇੰਝ ਕਰੋ,ਕਿ ਪਰੇਸ਼ਾਂਨੀਆਂ ਤੁਮਹੇਂ ਸ਼ਿਕਸਤ ਨਾ ਦੇ ਪਾਏਂ'।
ਕਲਾਮ ਜੀ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆ ਕਿਤਾਬਾ ਲਿਖੀਆਂ,ਜਿਹਨਾਂ ਚੋਂ ਕਈ ਦੇ ਪੰਜਾਬੀ ਤਰਜਮੇਂ ਵੀ ਹੋ ਚੁਕੇ ਹਨ। ਅਹਿਮ ਕਿਤਾਬ 'ਵਿਜ਼ਨ ਟਵੰਟੀ ਟਵੰਟੀ'ਉਹ ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ 2020 ਤੱਕ ਸਿਖਿਆ ਅਤੇ ਸਿਹਤ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਮੌਢੀ ਵੇਖਣਾ ਲੋਚਦੇ ਸਨ।ਇਲਮ ਤੇ ਹੁਨਰ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਲਈ ਨੌਜੁਆਨਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰੇਦੇ ਤੇ ਉਤਸ਼ਾਹਤ ਕਰਦੇ।ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ
ਬਹਿ ਕੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਮਿਹਨਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਚੰਗੇ ਸੰਸਕਾਰਾਂ ਦੀ ਸਿਖਿਆ ਦੇਂਦੇ।
ਬੇਸ਼ੱਕ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਮਿਜ਼ਾਈਲ ਬਣਾਈ ਪਰ ਉਹ ਸਦਾ ਨਾਲਜ ਨੂੰ ਸੁਪਰ ਪਾਵਰ ਮੰਨਦੇ ਸਨ
" ਨਾਂ ਹਿੰਦੂ ਨਾਂ ਸਿੱਖ ਨਾਂ ਈਸਾਈ ਮੁਸਲਮਾਨ
ਉਹ ਤਾਂ ਹੈ ਚਤੁਰ ਸੁਜਾਨ
ਏ.ਪੀ.ਜੇ. ਅਬਦੁੱਲ ਕਲਾਮ ਇਕ ਮੁਕੰਮਲ ਇਨਸਾਨ"।
ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਬਨਾਉਟੀ ਅੰਗ ਬਣਾਏ,ਮਨੁੱਖੀ ਦਿਲ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਲਈ ਸਟੰਟ ਬਣਾਇਆ ਤੇ ਕਈ ਲਾਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਜੀਵਨ ਦਿੱਤਾ,ਪਰ ਆਪਣੇ ਹੀ ਦਿਲ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਣ ਲਈ ਰੱਬ ਨੇ ਮੌਕਾ ਨਾਂ ਦਿੱਤਾ।
ਕਲਾਮ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਮੇਰੀ ਮੌਤ ਤੇ ਛੂੱਟੀ ਨਾ ਕਰਨਾ,ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਰੋਜ਼ ਨਾਲੋਂ ਵੱਧ ਕੰਮ ਕਰਨਾਂ,ਤੇ ਉਹਦੇ ਉਪਾਸਕਾਂ ਤੇ ਸ਼ਗਿਰਦਾਂ ਨੇ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਕੀਤਾ,ਦੂਰ ਦੁਰਾਡੇ ਜਿਥੈ ਵੀ ਸੀ
" ਹੱਥ ਕਾਰ ਵੱਲ ਤੇ ਚਿੱਤ ਕਲਾਮ ਵੱਲ"।
ਨਮਰ,ਨਿਰਛੱਲ਼,ਨਿਰਵੈਰ,ਨਿਰਪੱਖ,ਨਿਸਵਾਰਥ,ਨਿਰਭਓ,ਵਿਸਵਾਸਪਾਤਰ,ਮਸੀਹਾ,ਕਿਆ ਕਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ ੁੳਸਦੀ ਸਖ਼ਸ਼ੀਅਤ ਵਿੱਚ,ਏਕ ਆਕਾਰ ਅਨੇਕ ਸਖ਼ਸ਼ੀਅਤ,ਇਕ ਵਿਅਕਤੀ,ਅਨੇਕ ਵਿਅਕਤਤੱਵ।
ਜਦ ਉਹ ਅਧਿਆਪਕ ਸਨ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦੇਰ ਨਾਲ ਪੁਜਦਾ ਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿ ਉਹ ਅਸਕਿਉਜ਼ ਕਰਦਾ,ਕਲਾਮ ਪੁਛਦੇ'ਆਰ ਯੂ ਓ,ਕੇ?
ਉਹ ਦੂਸਰੇ ਦੀ ਮਜਬੂਰੀ ਸਮਝਦੇ ਤੇ ਬਣਦੀ ਮਦਦ ਵੀ ਕਰਦੇ।
ਉਹ ਚਾਹੁੰਦੇ ਤੇ ਆਪਣੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਤੇ ਸਕਿਆਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਸਰਕਾਰ ਤੋਂ ਦਿਵਾ ਸਕਦੇ ਸਨ,ਪਰ ਉਹ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਇਲਾਕਾ ਨਿਵਾਸੀ ਕਿਰਤ ਤੋ ਭੱਜ ਜਾਣ।
ਉਹ ਨਹੀਂ ਸੀ ਚਾਹੂੰਦੇ ਕਿ ਮੁਫ਼ਤ ਸਹੂਲਤਾਂ ਵਸੂਲ਼ ਕੇ ਜਵਾਨ ਆਲਸੀ ਤੇ ਖੁਦਗਰਜ਼ ਹੋ ਜਾਣ,ਦੇ ਨਾਲ ਅਮਲੀ ਨਸ਼ਈ ਹੋ ਜਾਣ।ਅੱਜ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕ ਅਨੇਕ ਦੁਸ਼ਵਾਰੀਆਂ ਦਾ ਸਾਮਨਾ ਕਰਦੇ,ਦਸਾਂ ਨਹੁੰਆਂ ਦੀ ਕਿਰਤ ਨਾਲ ਆਪਣਾ ਸੁਥਰਾ ਜੀਵਨ ਗੁਜਾਰ ਰਹੇ ਹਨ।ਇਸਦੀ ਜਿੰਦਾ ਮਿਸਾਲ  ਹੈ,ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਜੱਦੀ ਘਰ ਵਿੱਚ ਅੱਜ ਵੀ
ਬਿਜਲੀ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਕਲਾਮ ਸਾਹਬ ਦੋ ਵਾਰ ਪੰਜਾਬ ਆਏ,ਇਕ ਵਾਰ ਅਪਨੇ ਅਹੁਦੇ ਦਰਮਿਆਨ ਤੇ ਦੂਜੀ ਵਾਰ ਅਹੁਦਾ ਛਡਣ ਬਾਦ।ਕਲਾਮ ਜੀ ਬਾਬਾ ਸੀਚੇਵਾਲ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਗਏ ਤੇ ਉਸਦੇ ਕਾਲੀ ਵੇਂਈ ਜੋ ਗੁਰੂਨਾਨਕ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਤ ਹੈ ਦੀ ਸਫਾਈ ਕਰਾਉਣ ਦਾ ਵੱਡਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਤੇ ਬਾਬਾ ਸੀਚੇਵਾਲ ਨੂੰ ਆਨ੍ਹਰ ਕੀਤਾ,ਤੇ ਦੂਸਰੇ ਸੂਬਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਨਦੀਆਂ ਨਾਲੇ ਸਾਫ ਕਰਨ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕੀਤਾ। ਕਲਾਮ ਜੀ ਗੁਰੂਨਾਨਕ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਮੰਨਦੇ ਸਨ,ਗੁਰੂਨਾਨਕ ਜੀ ਦੀ ਰਚਨਾ'ਜਪੁਜੀ ਸਾਹਿਬ'ਦਾ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਮੁਤਾਲਿਆ ਕਰਕੇ ਉਸਤੋਂ ਵਿਗਿਆਨਕ ਸੇਧ ਲਈ
ਕਲਾਮ ਜੀ ਦੇ ਜਨਮ ਸਥਾਨ ਰਾਮੇਸ਼ਰਮ ਤੋਂ ਸਿੱਧਾ ਰਸਤਾ ਸ੍ਰੀ ਲੰਕਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਬਾਬਾ ਨਾਨਕ ਇਸੀ ਰਸਤੇ ਸ੍ਰੀ ਲੰਕਾ ਦੀ ਉਦਾਸੀ ਤੇ ਗਏ ਸਨ।ਇਸ ਤੇ ਕਲਾਮ ਜੀ ਆਪਣੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਧਰਤੀ ਤੇ ਫ਼ਖ਼ਰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਇਸ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਸਾਹਬ ਜਿਹੇ ਅਵਤਾਰ ਦੇ ਚਰਨ ਛੂ੍ਹਹ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੈ।
ਅੇਸੀ ਬੇਨਜ਼ੀਰ ਸਖ਼ਸ਼ੀਅਤ ਸਦੀਆਂ ਬਾਦ ਉਦੈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
"ਹਜਾਰੋਂ ਸਾਲ ਨਰਗਿਸ ਅਪਨੀ ਬੇਨੂਰੀ ਪੇ ਰੋਤੀ ਹੈ,
ਤਬ ਕਹੀਂ ਜਾ ਕੇ ਚਮਨ ਮੇਂ ਹੋਤਾ ਹੈਂ 'ਦੀਦਾਵਰ,'ਪੈਦਾ"।
ਖ਼ਵਰੇ ਧਰਤੀ ਮਾਂ ਦੀ ਕਿੰਨੇ ਸਾਲ ਦੀ ਤਪਸਿਆ ਦਾ ਵਰ ਹੋਵੇਗਾ ਏ. ਪੀ. ਜੇ. ਅਬਦੁੱਲ ਕਲਾਮ-
।ਉਸ ਮਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਨਾਮ ਹੈ,ਸਲਿਉਟ ਹੈ ਉਸ ਬਾਪ ਨੂੰ ਜਿਹਨਾਂ ਇਹ ਹੀਰਾ ਸਾਡੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ।
ਵਿਦਵਾਨ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ  ਆਮ ਹਾਲਾਤ ਵਿੱਚ ਇਕ ਵਿਅਕਤੀ ਆਪਣੇ ਦਿਮਾਗ ਦਾ ਕੇਵਲ 20% ਵਰਤਦਾ ਹੈ,ਅਤੇ ਬਹੁਤੀ ਵਾਰ 5% ਤੱਕ ਹੀ ਸੀਮਤ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ,ਪਰ ਕਲਾਮ ਜੀ ਆਪਣੇ ਦਿਮਾਗ ਦਾ ਅੱਸੀ ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਉਪਯੋਗ ਕਰਦੇ ਸਨ,ਇਸ ਲਈ ਵੀ ਵਿਲੱਖਣ ਹਨ।
" ਐ ਕਲਾਮ ਤੈਨੂੰ ਲੱਖ ਕਰੋੜ ਸਲਾਮ "।
" ਦੇਸ਼ ਕੇ ਨਾਮ ਸੇ ਵਾਬਸਤਾ ਜਬ ਸੇ ਤੇਰਾ ਨਾਮ ਹੂਆ
ਦੇਸ਼, ਵਿਦੇਸ਼ ਮੇਂ, ਹਰ ਦਿਲ ਮੇਂ,
ਤੇਰੇ ਨਾਮ ਕੋ ਪ੍ਰਨਾਮ  ਹੂਆ।
ਐ ਕਲਾਮ ਤੈਨੂੰ ਕਈ ਲੱਖ ਸਲਾਮ"।............

18 July 2017

9 ਜੁਲਾਈ ਬਘੇਲ ਸਿੰਘ ਧਾਲੀਵਾਲ ਝਲੂ੍ਰਰ ਜਿਲਾ ਬਰਨਾਲਾ " ਕੋਈ ਗਲ ਕਰ" ਬਹੁਤ ਹੀ ਵਧੀਆ ਵਾਤਾਨੁਕੂਲ਼ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਹੈ।ਅਜੋਕੇ ਗਾਇਕਾਂ ,ਤੇ ਲੇਖਕਾਂ ਤੇ ਸਰੋਤਿਆਂ ਦੀ ਕੰਨ ਖਿਚਾਈ  ਵੀ ਹੈ।ਥੋੜੈ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿਚ ਵੱਡੀ ਤਸਵੀਰ ਉਲੀਕ ਦਿੱਤੀ ਹੈ।ਸਮੇਂ ਦੀ ਮੰਗ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀ ਪੂਰਕ ਰਚਨਾ ਹੈ
ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲੀ ਰਚਨਾ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਮੱਥੇ ਤੇ ਕਲੰਕ", ਅੱਛੀ ਲਿਖਤ ਹੈ ,ਅਫਸੋਸ,ਸਰਕਾਰ ਵਿਚੋਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਵੀ ਪੜ੍ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੋਣੀ,ਇਸ ਲਈ ਕਲੰਕ ਤਾਂ ਵੋਟ ਨੂੰ ਲਗਾ ਹੈ।,ਸਰਕਾਰੀ ਬੰਦਾ ਤਾਂ ਜਿੰਨਾ ਜਿਆਦਾ ਕਲ਼ੰਕਿਤ ਉਨਾ ਵੱਡਾ ਲੀਡਰ/ ਅਹੁਦਾ।ਪੱਗਾਂ ਵਾਲੇ ਪੱਗ ਨੂੰ ਮਹਿਜ਼ ਛੈ ਗਜ਼ ਦਾ ਕਪੜਾ ਸਮਝਦੇ ਹਨ।
ਦਮਨਪ੍ਰੀਤ ਕੌਰ ਦਾ ਆਓ ਰਲ ਕੇ ਨਸ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਠਲ੍ਹ ਪਾਈਏ-ਸਾਰਥਕ ਵਾਕ ਹੈ,ਏਕਤਾ ਵਿੱਚ ਬਲ ਹੇ ਸਮਾਜਿਕ ਏਕਤਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਸਮਾਜਿਕ ਕੁਰੀਤੀਆਂ/ਬੁਰਾਈਆਂ ਨੂੰ ਰੋਕ ਲਾਉਣਾ ਮੁਮਕਿਨ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੈ।ਜੇ ਏਕਾ ਕਰ ਲਿਆ ਜਾਵੇ ਕਿ ਨਸ਼ਾ ਖ੍ਰੀਦਣਾ ਨਹੀਂ, ਖ੍ਰੀਦਣ ਦੇਣਾ ਨਹੀਂ ਤੇ ਠਲ੍ਹ ਆਸਾਨ ਹੈ।
ਸਤਵਿੰਦਰ ਸੱਤੀ ਬੇਬਾਕ ਲੇਖਕਾ ਹੈ।ਰੱਬ ਭੈੇਣ ਦੀ ਕਲਮ ਰਵਾਂ ਰੱਖੇ!
ਮਨਜਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਕਾਲਾ ਸਰਰੌਂਦ ਲਚਰ ਗਾਇਕੀ ਦੀ ਗੰਦਗੀ ਨੂੰ ਧੋਣ ਲਈ ਅੱਛੀ ਕੁਆਲਟੀ ਦਾ ਡਿਟਰਜੇਂਟ ਲੈ ਕੇ ਸਰਗਰਮ ਹਨ ਇਸ ਨੂੰ ਸਰੋਤਿਆਂ ਦੇ ਪੇਟਰੋਲ ਦੀ ਸਖ਼ਤ ਜਰੂਰਤ ਹੈ,ਸਰੋਤਿਆਂ ਦੀ  ਡਰਾਈ ਕਲੀਨਿੰਗ ਨਾਲ ਸਮਸਿਆ ਹੱਲ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਪ੍ਰਮੋਦ ਧੀਰ ਜੈਤੋ ਦਾ ਕਾਪੀਆਂ ਤੇ ਅਜੋਕੀ ਗਾਇਕੀ ਦਾ ਮੁਹਾਂਦਰਾ ਬਣਾਉਣਾ,ਡਾਢੈ ਫਿਕਰ ਵਾਲੀ ਗਲ ਹੈ,ਪ੍ਹੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਹਨੇਰਿਆਂ ਦਾ ਪਾਂਧੀ ਬਣ ਚੁਕਾ ਹੈ।ਬਹੁਤ ਪਹਿਲਾਂ ਕਾਪੀਆਂ ਦੀ ਪਿਛਲੀ ਜਿਲਦ ਤੇ ਜਨ ਗਨ ਮਨ ਅਤੇ ਇਹ ਦੇਸ਼ ਹੈ ਵੀਰ ਜਵਾਨੌਂ ਕਾ ਜੈਸੇ ਗੀਤ ਛਪੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ।
ਮੀਡੀਆ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਸਾਰੇ ਲੇਖਕ ਸਮਾਜ ਸੋਧ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਇਤਿਹਾਸ ਤੇ ਚਾਨਣਾ ਵੀ ਪਾਈ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ।
ਮੀਡੀਆ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਵਿੱਚ ਸ਼ਸੋਬਤ ਪੁਸਤਕਾਂ ਦਿਲਚਸਪ ਦੇ ਨਾਲ ਚਾਨਣ ਰਿਸ਼ਮਾਂ ਵੀ ਹਨ,
ਜਿਵੇਂ "ਪਰਵਾਜ਼ ਦੇ ਰੰਗ
ਲਾਇਬ੍ਰੇਰੀ ਵਿੱਚ ਅੱਛੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਦਾ ਖਜਾਨਾ ਹੈ।ਦੂਰ ਦੁਰਾਡੇ ਬੈਠੈ ਜੋ ਕਿਤਾਬ ਨਹੀਂ ਖ੍ਰੀਦ ਸਕਦੇ ਘਰ ਬੈਠੈ ਹੀ ਅੱਛੀ ਰਚਨਾ ਦਾ ਲੁਤਫ਼ ਉਠਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ।
ਮੇਰੀ ਕਿਤਾਬ "ਦਸਦਾ ਤੇ ਜਾਵੀਂ ਵੇ ਰਾਹੀਆ' ਨੁੰ ਥਾਂ ਦੇਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸ਼ੁਕਰੀਆ।

ਰਣਜੀਤ ਕ੍ਰੌਰ ਤਰਨ ਤਾਰਨ 9780282816
email i.d.----emailguddi@gmail.com

12 July 2017

ਕਿਆ ਨਜ਼ਾਰੇ ਨੇ
ਵਾਰੇ ਨਿਆਰੇ ਨੇ ॥ਨਹੀਂ ਰੀਸਾਂ ਬਈ ਸਾਡੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ------------------------                     ਦੁਪੱਟੇ ਲਹਿੰਦੇ,ਪੱਗਾਂ ਉਡਦੀਆਂ...............
ਜੀਤੀ-ਕਮਲਾ ਕਿਥੇ ਚਲੀ ਏਂ ?
ਕਮਲਾ-ਮੈਂ ਚਲੀ ਸੀ ਨੌਕਰੀ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਵਿੱਚ
ਜੀਤੀ-ਨੌਕਰੀ ਦੀ ਤਲਾਸ਼! ਤੂੰ ਕਮਲਾ ਨਹੀਂ ਕਮਲੀ ਏਂ ਨੌਕਰੀ ਕੀ ਕਰਨੀ ਹੁਣ ਤੂੰ ਹੁਣ ਤੇ ਕਾਂਗਰਸ ਆ ਗਈ ਆਪਣੇ ,ਆਪਣੇ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ,ਤੂੰ ਬਜਟ ਸੁਣਿਆ ਵੇਖਿਆ ਟੀ ਵੀ ਤੇ 2017 ਦਾ?
ਨਵੇਂ ਵਿੱਤ ਮੰਤਰੀ ਨੇ ਕੀ ਕੀ ਦਿੱਤਾ,ਤੇਰੇ ਵਰਗੇ 17 - 17 ਡਿਗਰੀਆਂ ਚੁੱਕੀ ਫਿਰਦਿਆਂ ਨੂੰ?
ਕੀ ਕੀ ਦੇ ਦਿੱਤਾ? ਭੈੇਣੇ ਕੀ ਸੱਭ ਪਾੜਿਆਂ ਨੂੰ ਨੌਕਰੀਆਂ ਮਿਲਣਗੀਆਂ?
ਜੀਤੀ-ਨੌਕਰੀਆਂ ਦੀ ਕੀ ਪੁਛਦੀ ਐਂ,ਸਮਾਰਟ ਫੋਨ ਦੇ ਤੇ ਸਾਰੇ ਨੌਜੁਆਨ ਬੇਰੇਜ਼ਗਾਰਾਂ ਨੂੰ।ਬੇਰੁਜਗਾਰੀ ਹਜ਼ਮ,ਭੁੱਖ ਤੋਂ ਪ੍ਰਹੇਜ਼,ਕਪੜੇ ਤੋਂ ਗੁਰੇਜ਼,ਗਰਮ ਸਰਦ ਤੋਂ ਬਚਾਓ ਲਈ ਸਿਰ ਤੇ ਵਿੱਤ ਮੰਤਰੀ ਦਾ ਹੱਥ।ਸਮਾਰਟ ਫੋਨ ਮਤਲਬ ਪੂਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਮੁੱਠੀ ਵਿੱਚ,ਹੋਰ ਕੀ ਚਾਹੀਦਾ ਪਾੜ੍ਹਿਓ,ਵਾਰੇ ਨਿਆਰੇ ਹੋਗੇ
ਕਮਲਾ-ਫਿੱਟ ਘੱਟਾ ਤੇਰੇ ....
ਜੀਤੀ-ਹੋਰ ਸੁਣ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਕਰਜ਼ੇ... ( ਸੀਤਾ ਵਿਚੋਂ ਹੀ)
ਸੀਤਾ-ਅਰੁਣ ਜੇਤਲੀ ਨੇ ਤੇ ਸਿਰੇ ਤੋਂ ਹੀ ਨਾਂਹ ਕਰ ਦਿੱਤੀ,ਕਰਜ਼ਾ ਮਾਫ਼ ਨ੍ਹੀ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ।
ਜੀਤੀ-ਜੇਤਲੀ ਨੇ ਨਾਹ ਕੀਤੀ,ਆਪਣਿਆਂ ਨੇ ਤੇ ਵੋਟ ਦਾ ਮੁੱਲ ਮੋੜ ਦਿੱਤਾ,ਪੱਕਾ ਇਰਾਦਾ ਪੂਰਾ ਵਾਅਦਾ,ਕਿਸਾਨਾ ਦੇ ਕਰਜ਼ੇ ਮਾਫ.....(ਹਾਂ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਬਿਜਲੀ ਮਾਫ਼)
ਸੀਤਾ-ਬਹਿ ਜਾ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ,14285 ਰੁਪਏ ਇਕ ਜਣੇ ਨੂੰ ਮਾਫ,ਬਾਕੀ ਸਾਰੇ ਦੋ ਸਾਲ ਵਿੱਚ ਦੇਣੈ! ਕਿਸਾਨ ਵੀ ਤੇ ਭਾਈਏ ਦਾ ਰਾਜ ਬਣਾਈ ਫਿਰਦੇ,ਕਰਜ਼ਾ ਟਰੇਕਟਰ ਲਈ ਲੈਂਦੇ ਤੇ ਖਰਚਾ ਮੁੰਡੇ ਦੇ ਵਿਆਹ ਤੇ ਕਰ ਦੇਂਦੇ।ਬਿਜਲੀ ਪਾਣੀ ਮੁਫ਼ਤ, ਕਿਸਾਨਾਂ ਦਾ ਤੇ ਮੋਟੋ-"ਨਸ਼ਾ ਖਾਓ,ਪੀਓ ਲਓ ਆਨੰਦ,ਚਾਰ ਦਿਨ ਅੇੈਸ਼ ਦੇ.. ਚਾਰ ਦਿਨ ਸ਼ੌਂਕ ਦੇ ਮਗਰੋਂ ਕੁੱਤੇ ਭੋੌਂਕਦੇ"-
ਤੇ ਕੁੱਤੇ ਭੌਂਕਦੇ ਹੀ ਹੁੰਦੇ ਹੋਰ ਉਹ ਗਾਉਣ ਲਗ ਪੈਣ?
ਕਮਲਾ-ਵੋਟਾਂ ਵੇਲੇ ਤੇ ਮੋਟਰ ਸੈਕਲ ਵੰਡੇ ਸੀ ਤੇ ਹੁਣ ਸਮਾਰਟ ਫੋਨ ?ਵੋਟ ਬਦਲੇ ਕਾਰ ਤੇ ਚਾਹੀਦੀ ਸੀ
ਦੋ ਹਜਾਰ ਪੱਕੇ ਕਮਰੇ ਮਿਲਣੈ,ਬਿਜਲੀ ਮੁਫ਼ਤ,ਸਮਾਰਟ ਫੋਨ ਮੁਫ਼ਤ,ਪੱਖਾ ਚਲਾਓ ਸੌਂ ਜਾਓ,'ਸਦਾ ਲਈ'
ਉਚੇਚੇ ਧਿਆਨ ਯੋਗ ਹੈ ਕਿ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਵਿੱਤ ਮੰਤਰੀ ਨੇ ਕੇਂਦਰੀ ਵਿੱਤ ਮੰਤਰੀ ਦੀ ਤਰਜ਼ ਤੇ ਮੁਨਾਖਿਆਂ ਨੂੰ ਆਇਨੇ,ਤੇ ਗੰਜਿਆਂ ਨੂੰ ਕੰਘੀਆਂ ਵੰਡਣ ਲਈ ਇਕ ਵੱਡੀ ਕੰਪਨੀ ਨੂੰ ਦੋ ਅਰਬ ਰਾਖਵੇਂ ਰਖਾ ਦਿੱਤੇ ਹਨ।ਹੈ ਨਾਂ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਮਾਣ ਪੰਜਾਬ ਦੀਆਂ ਸਿਫ਼ਤਾਂ ਪੂਰੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ.......
ਸਾਰੇ  ਮਹਿਕਮਿਆਂ ਦੇ ਦਫ਼ਤਰਾਂ ਵਿਚ ਖਾਲੀ ਕੁਰਸੀਆਂ ਪਈਆਂ,ਪੰਜਾਬ ਰੋਡਵੇਜ਼ ਖਤਮ..ਰੇਲਵੇ ਮਾਲ ਗੱਡੀ ਇਤਿਹਾਸ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਹੈ,ਪੋਸਟ ਆਫਿਸ ਨਾਂ ਮਾਤਰ ਹੈ।
ਪਈਆਂ ਰਹਿਣ ਦੇ ਖਾਲੀ ਹੁਣ ਬੰਦਿਆਂ ਦੀ ਨ੍ਹੀ ਲੋੜ,ਡੀਜੀਟਲ ਇੰਡੀਆ ਸਮਾਰਟਫੋਨ ਜਿੰਦਾਬਾਦ, ਸਰਕਾਰੀ ਬੱਸਾਂ ਚਲਾ ਕੇ ਕੀ ਲੱਭਣਾ,ਕਾਰਪੋਰੇਟ ਤੋਂ ਬੜਾ ਬੜਾ ਫੰਡ ਮਿਲ ਜਾਣੈ।ਦੂਰ ਦੀ ਸੋਚਦੇ ਸਾਡੇ ਪਿਆਰੇ ਨੇਤਾ,ਪ੍ਰਾਣ ਜਾਏ ਪਰ ਤਖ਼ਤ ਨਾ ਜਾਏ'।
ਸੀਤਾ-ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਾਣਾਂ ਨੇ ਤੇ ਯਮਰਾਜ ਨਾਲ ਵੀ ਇੱਟੀ ਸਿੱਟੀ ਮੁਕਾਈ ਐ,ਬੋਤਲ ਚ ਤੋਤਾ....
ਬੋਤਲ ਵਿਚਲਾ ਦੁੱਧ ਵਿੱਚ ਨਾ ਪਾਣੀ ਅਸਲੀ ਹੈ ਤੇ ਨਾ ਦੁੱਧ ਅਸਲੀ ਹੈ ਤੇ ਇਹ ਧੰਧਾ ਉਰੂਜ਼ ਤੇ ਹੇ ਇਸ ਵਕਤ।
"" ਆਸਾਂ ਦੀ ਘੂੰਮਣ ਘੇਰੀ ਵਿੱਚ ਵਕਤ ਗੁਜਾਰੀ ਜਾਨੇ ਹਾਂ
ਰਾਜਨੀਤੀ ਦੇ ਲਾਰੇ ਲੱਪਿਆਂ ਤੋਂ ਉਮਰਾਂ ਵਾਰੀ ਜਾਨੇ ਹਾਂ॥

ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ ਤਰਨ ਤਾਰਨ।

27 June 2017

ਪੁਰਾਣੇ ਸਮੇ ਵਿੱਚ ਰਾਜ ਮਹਲ ਹੁੰਦੇ ਸਨ,ਬਰਤਾਨੀਆ ਦੀ ਰਾਣੀ ਦਾ ਪੈਲਿਸ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਕਾਇਮ ਹੈ,ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀ ਲਗਾ ਕਿ ਕਦੋਂ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚਲੇ 'ਜੰਝ ਘਰ;ਮੈਰਿਜ ਪੈਲਸਾਂ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਹੋ ਗਏ।ਜੰਝ ਘਰ ਨਾਮ ਸਮਝ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਥੇ ਜੰਝ ਦਾ ਠਹਿਰਾੲ ਹੋਵੇਗਾ।ਮੈਰਿਜ ਪੈਲੇਸ ਦੀ ਜੇ ਪੰਜਾਬੀ ਕਰੀਏ ਤਾਂ ਇਹੋ ਸੁਝਦਾ ਹੈਕਿ ਚੋਖੈ ਵਿਆਜ ਤੇ ਕਰਜਾ ਚੁੱਕ ਕੇ ਤਿੰਂਨ ਕੁ ਘੰਟੇ ਲਈ ਸ਼ਹਿਜਾਦਾ ਤੇ ਸਹਿਜਾਦੀ  ਹੋਣ ਦਾ ਭੂਲੇਖਾ ਖਾਧਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਅਗਲੇ ਹੀ ਪਲ " ਉਹੀ ਬੂੜੀ ਗਦੋਂ ਤੇ ਉਹੀ ਰਾਮ ਦਿਆਲ" ਠੰਨ ਠੰਨ ਗੋਪਾਲ ਦਾ ਢੋਲ ਅੰਦਰ ਬਾਹਰ ਸ਼ੋਰ ਪਾਉਣ ਲਗਦਾ ਹੈ ,ਕੰਂਨ ਪਾੜ ਗਿਆ ਡੀ ਜੇ ਸੀਨੇ ਵਿੱਚ ਛੁਰੀਆ ਮਾਰ ਚੀਕਾਂ ਕਢਾਉਣ ਲਗ ਜਾਦਾ ਹੈ।
ਇਕ ਵਕਤ ਸੀ ਮੋਹ ਮਮਤਾ ਨਾਲ ਗੜੁੱਚ ਵਿਆਹ ਹੁੁੰਦੇ ਸਨ,ਧੀਆਂ ਸੱਭ ਦੀਆਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਹੁੰਦੀਆ ਸਨ ਤੇ ਮੁਹੱਲੇ ਵਾਲੇ ਤੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਜੰਝ ਦੀ ਆਓਭਗਤ ਨੂੰ ਜੰਝ ਦੇ ਹੱਥ ਧਵਾਉਣਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਸੀ।ਹਰ ਕੋਈ ਵੱਡਾ ਛੋਟਾ ਜਾਝੀਆਂ ਨੂੰ ਨਰਾਇਣ ਰੂਪੀ ਮਹਿਮਾਨ ਸਮਝਦਾ ਤੇ ਬਰਾਤੀਆ ਦੀ ਇਜ਼ਤ ਮਾਣ ਦਾ ਖਾਸ ਖਿਆਲ ਰੱਖਿਆ ਜਾਂਦਾ।ਜਿਥੇ ਜੰਝ ਘਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਸਰਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਵਿਆਹ ਭੁਗਤਾ ਲਏ ਜਾਦੇ ਸਨ ਤੇ ਫੈਰ ਘਰ ਦੇ ਵਿਹੜੈ ਤੋਂ ਸੜਕ ਰੋਕ ਕੇ ਸ਼ਮਿਆਨੇ ਲਾਉਣ ਦਾ ਰਿਵਾਜ ਵੀ ਆਂਇਆ ,ਵਿਆਹ ਦੀਆ ਰੀਤਾਂ ਤੇ ਰਸਮਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਰੂਪ ਨਾਂ ਬਦਲਿਆ।
ਅੱਜ ਆਹ ਮੈਰਿਜ ਪੈਲੇਸ ਨੇਂ ਤਾਂ ਵਿਆਹ ਦੇ ਪਵਿੱਤਰ ਬੰਧਨ ਨੂੰ ਤਾਜਪੋਸ਼ੀ ਬਣਾ ਕੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।ਪੈਲੇਸ ਨੂੰ ਅੰਦਰੋਂ ਬਾਹਰੋਂ ਰਾਜ ਮਹੱਲ ਵਾਗ ਸਜਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,ਉਚੈ ਥਾ ਸਟੇਜ ਤੇ ਬੈਠੇ ਲਾਵਾ ਲਾੜੀ ਖੁਦ ਨੂੰ ਰਾਜ ਕੁਮਾਰ ਤੇ ਰਾਜ ਕੁਮਾਰੀ ਤਸੁਵਰ ਕਰਦੇ ਹਨ।ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਘੰਟੇ ਲਈ ਤੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹੀ ਹਨ ਉਹ ਰਾਜ ਕੰਵਰ ਜਿਹੇ।
ਵੱਡੇ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਮਹਿੰਗਾ ਤੋਂ ਮਹਿੰਗਾ ਪੈਲਸ ਇਕ ਦਿਨ ਲਈ ਕਿਰਾਏ ਤੇ ਲੈਣ ਲਈ ਰੱਜਵਾਂ ਵਕਤ ਤੇ ਪੈਸਾ ਤੇ ਤਾਕਤ ਲਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਇਕ ਸਿਆਣੇ ਨੇ ਕਰਜਾਈ ਹੋ ਰਹੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਸੁਣਾ ਹੀ ਦਿੱਤਾ " ਚਾਰ ਦਿਨ ਸ਼ੌਂਕ ਦੇ ਮਗਰੋਂ ਕੁੱਤੇ ਭੌਂਕਦੇ"।ਆਹ ਜੋ ਰੋਜ਼ ਖੂਦਕਸ਼ੀਆਂ ਦੀਆਂ ਸੁਰਖੀਆਂ ਨਜ਼ਰੀ ਆਂਉਂਦੀਆਂ ਹਨ ਤੇ ਰੋਜ਼ ਬਰੋਜ਼ ਵਿਆਹ ਟੁੱਟ ਭੱਜ ਰਹੇ ਹਨ ਇਸਦਾ ਅਸਿੱਧਾ ਕਾਰਨ ਵਿਆਹਾਂ ਨੂੰ ਮੈਰਿਜ ਪੈਲੇਸ ਵਿੱਚ ਸੰਪਨ ਕਰਕੇ ਆਪਣੇ ਪੈਰੀਂ ਆਪ ਕੁਹਾੜੀ ਮਾਰਨ ਵਾਲੀ ਗਲ ਹੈ।
ਸੰਯੋਗ ਮਿਲਨੇ ਹਨ ਜਾਂ ਨਹੀਂ ਇਹ ਅਜੇ  ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਸੱਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਮੈਰਿਜ ਪੈਲੇਸ ਬੁੱਕ ਕਰਨ ਦਾ ਵਾਅਦਾ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਲਾੜੈ ਵਾਲੇ ਬਦੋ ਬਦੀ ਲਾੜੀ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਮਨਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਬਾਰਾਤ ਮੈਰਿਜ ਪੈਲੇਸ ਵਿੱਚ ਪਧਾਰੇਗੀ।ਫਿਰ ਲਾੜੀ ਵਾਲੇ ਕਿਉਂ ਪਿਛੈ ਰਹਿਣ ਉਹ ਵੀ ਸ਼ਰਤ ਲਾ ਰੱਖਦੇ ਹਨ ਕਿ " ਵੇਖੌ ਜੀ ਸ਼ਗੁਨ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਪੈਲੇਸ ਵਿੱਚ ਹੀ ਲੈ ਕੇ ਅਪੜਾਂਗੇ,ਤੁਸੀ ਸੋਹਣਾ ਜਿਹਾ ਪੈਲੇਸ ਬੁੱਕ ਕਰਨਾਂ ਜੀ"॥ਵਿਆਹ ਦੀ ਰਸਮੀੰ ਤਰੀਕ ਵੀ ਪੈਲੇਸ ਬੁੱਕ ਹੋਣ ਤੇ ਹੀ ਮਿਥੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ
ਫਿਰ ਸੱਦਾ ਪੱਤਰਾਂ ਤੇ ਘਰ ਦਾ ਪਤਾ ਹੁੰਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਮੈਰਜ ਪੈਲੇਸ ਦਾਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ,ਜੋ ਕਿ ਲਭਣਾ ਬੜਾ ਔਖਖਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।ਨਾ ਕੋਈ ਨਾਨਕਾ ਮੇਲ ਨਾਂ ਕੋਈ ਦਾਦਕਾ ਮੇਲ।ਸਾਰੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਪੈਲੇਸ ਤੇ ਇਕੱਠੈ ਹੁੰਦੇ ਹਨ,ਬਾਰਾਤੀਆਂ ਮਾਂਜੀਆਂ ਤੇਦੋਸਤਾਂ ਤੇ ਉਚੱਕਿਆਂ ਦੀ ਖਿਚੜੀ ਜਿਹੀ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤੇ ਉੱਚੱਕੇ ਇਸ ਵਿਚੋ ਲਾਭ ਉਠਾ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਦੋਨਾਂ ਧਿਰਾਂ ਵਲੋਂ ਡੀ ਜੇ ਉੱਚੇ ਤੋਂ ਉੱਚਾ ਵਜਾਉਣ ਦਾ ਅਹਿਦ ਵੀ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਸ਼ੋਰ ਦੇ ਨਾਲ ਸ਼ਰਾਬਾਂ ਦੇ ਦੌਰ ਖੁਲ੍ਹਦੇ ਹਨ।ਬੰਦੂਕਾਂ ਪਿਸਤੌਲਾਂ ਚੋਂ ਅਸਲੀ ਫਾਇਰ ਵੀ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਇਸਦੀ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਕਿ ਫੁੱਫੜ ਜੀ ਸਹੁਰਿਆਂ ਨਾਲ ਗੁੱਸੇ ਰਾਜੀ ਹੁੰਦੇ ਹੋਏ ਵੀ ਖੁਸ਼ੀ ਚ ਫਾਇਰ ਕਰੀ ਜਾਂਦੇ ਤੇ ਸ਼ਰਾਬ ਲੇੜ੍ਹੀ ਜਦ ਨੰਗ ਹੋ ਜਾਦੇ ਹਨ ਤੇ ਫੈਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਨਚਾਰਾਂ ਨਾਲ ਨੱਚਦੇ ਨੱਚਦੇ ਫੂੱਫੜ ਤੇ ਮਾਸੜਾਂ ਦਾ ਮੈਚ ਵੀ ਲਗਦਾ ਹੈ।ਦੋਵੇਂ ਨਚਾਰ ਤੋਂ ਇਕ ਦੂਜੇ ਤੋਂ ਵੱਧ ਨੋਟ ਵਾਰਦੇ ਵਾਰਦੇ ਜਦ ਨੰਗ ਹੋ ਜਾਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਫ੍ਰਿਰ ਇਕ ਦੂਜੇ ਤੋਂ ਬੋਤਲਾਂ ਵਾਰਨ( ਮਾਰਨ) ਲਗਦੇ ਹਨ।ਲਾੜੈ ਲਾੜੀ ਨੂੰ ਕੋਈ ਸਿਖਿਆ ਨਹੀਂ ਨਾ ਭਵਿੱਖ ਲਈ ਕੋਈ ਦੁਆ ਮੰਗੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ,ਗਭਰੂ ਮੁਟਿਆਰਾਂ ਅੱਖ ਮਟੱਕੇ ਦਾ ਵੱਖਰਾ ਸੀਨ ਬਣਾਈ ਜਾਦੇ ਹਨ।ਖੁਸ਼ੀ ਦਾ ਮੌਕਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਪਰ ਖੁਸ਼ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ,ਬਹੁਤੇ ਬੋਰ ਹੋ ਰਹੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਤੇ ਬਾਕੀ ਖਾਣੇ ਨੂੰ ਮੱਤ ਦੇਈ ਜਾਦੇ ਹਨ।
ਪਿਛਲ਼ੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਆਨੰਦ ਕਾਰਜ ਸੁੱਚੇ ਮੂੰਹ ਕੀਤੇ ਜਾਦੇ ਸਨ,ਤੇ ਹੁਣ ਤਾ ਜੰਝ ਹੀ ਦੋ ਵਜੇ ਰੱਜ ਪੁੱਜ ਕੇ ਲੜਖੜਾਉਂਦੀ ਆਉਂਦੀ ਹੈ,ਬੱਸ ਵਿਚਾਰੀ ਲਾੜੀ ਤੇ ਉਹਦੀ ਮਾਂ ਹੀ ਸੁੱਚੇ ਮੂੰਹ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ।ਪਿਛੈ ਕੁੜੀ ਦਾ ਬਾਪ ਤੇ ਵੀਰ ਪੀਂਦੇ ਨਹੀਂ ਸਨ ਕਿ ਕਿਤੇ ਕੋਈ ਭੂੱਲ ਨਾ ਹੋ ਜਾਏ ਪਰ ਹੁਣ ਤੇ ਲਾੜੀ ਦਾ ਵੀਰ ਤੇ ਬਾਪ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੱਕ ਲੇੜ੍ਹੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ।ਪੈਲੇਸ ਚ ਵਜਾਇਆ ਡੀ ਜੇ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਉਮਰ ਦਾ ਵਾਜਾ ਵਜਾ ਜਾਦਾ ਹੈ।
ਪਹਿਲਾਂ ਰੁੱਸਿਆਂ ਨੂ ਆਪ ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਵਿਆਹ ਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਲਈ ਘਰ ਪੁਜਣ ਲਈ ਰਾਜੀ ਕਰ ਲਿਆ ਜਾਦਾ ਸੀ, ਤੇ ਰੁੱਸੇ ਮੰਨ ਵੀ ਜਾਂਦੇ ਸਨ ਤੇ ਘਰੇ ਪੁੱਜ ਵਿਆਹ ਦੀ ਸ਼ੋਭਾ ਵਧਾ ਦੇਂਦੇ ਸਨ।ਹੁਣ ਪੈਲੇਸ ਤੇ ਪੁੱਜਣ ਦਾ ਕਾਰਡ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਰੁੱਸੇ ਬੇਦਿਲ ਹਾਜਰੀ ਲਾ ਜਾਦੇ ਹਨ।ਮੇਲ ਮਿਲਾਪ ਦੇ ਮੌਕੇ ਨਹੀਂ ਮੁੜਦੇ।ਅਪਨੇ ਸੰਸਕਾਰ ,ਅਪਨੀ ਸੰਕ੍ਰਿਤੀ ਅਲੋਪ ਹੋਣ ਦੀ ਕਗਾਰ ਤੇ ਅਪੜ ਗਈ ਹੈ।ਬਹੁਤ ਰੌਲਾ ਹੈ ਕਿ ਪੱਛਮ ਦੀ ਰੀਸ ਕੀਤੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ।ਇਹ ਤੇ ਆਪਣੀ ਕੱਢੀ ਕਾਢ ਹੈ,ਪੱਛੰਮ ਵਾਲੇ ਸਦੀਆਂ ਤੋਂ ਉਸੀ ਇਕ ਹੀ ਰੀਤ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਦੀ ਰਸਮ ਅਦਾ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸੰਸਕਾਰ ਨਹੀਂ ਤਿਆਗੇ,ਇਹ ਪੂਰਬ ਤੇ ਉੱਤਰ ਵਾਲੇ ਹੀ ਬਹੁਤ ਮਾਡਰਨ ਬਣਨ ਦੀ ਚੂਹਾ ਦੌੜ ਵਿੱਚ ਗੜਗੱਜ ਹਨ ਦੱਖਣ ਵਾਲੇ ਵੀ ਆਪਣੀ ਸਮਸਸਕ੍ਰਿਤੀ ਨੂੰ ਕਾਫ਼ੀ ਹੱਦ ਤੱਕ ਸੰਭਾਲੇ ਹੋਏ ਹਨ।
ਪੈਲੇਸ ਤੇ ਸਿਰਫ਼ ਵਿਆਹ ਹੀ ਨਹੀਂ ਹੁਣ ਤੇ ਦਸਤਾਰਬੰਦੀ ਵੀ ਪੈਲੇਸ ਚ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ,ਜਨਮਦਿਨ ਮਨਾਏ ਜਾਦੇ ਹਨ,ਮੁੰਨਣ ਕੀਤੇ ਜਾਦੇ ਹਨ ,ਇਥੇ ਹੀ ਬੱਸ ਨਹੀਂ ਮਰਨੇ ਦਾ ਸੋਗ ਵੀ ਪੈਲੇਸ ਵਿੱਚ ਹੀ ਮਨਾਇਆ ਜਾਦਾ ਹੈ।ਇਥੋਂ ਤਕ ਕੇ ਚਾਰ ਮੰਜਲਾ ਕੋਠੀ ਦਾ ਉਦਘਾਟਨ ਵੀ ਮੈਰਿਜ ਪੈਲੇਸ ਵਿੱਚ ਹੀ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਮੁਕਦੀ ਗਲ ਤਾਂ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਮੈਰਿਜ ਪੈਲੇਸ ਕੇਵਲ ਝੂੱਗਾ ਚੌੜ ਹੀ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੇ ਬਲਕਿ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਗੁੱਝੀ ਅਦਿੱਖ ਤੋੜ ਫੋੜ ਕਰੀ ਜਾ ਰਹੇ ਹਨ।
ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿ ਮੈਰਿਜ ਪੈਲੇਸ ਵਿੱਚ ਸਮਾਗਮ ਜਾਂ ਵਿਆਹ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਬੁਰਾਈਾਂ ਤੇ ਕਮੀਆ ਹੀ ਹਨ ,ਨਹੀਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਘਰ ਬਹੁਤ ਛੋਟੇ ਹੋ ਗਏ ਹਨ ਤੇ ਪਸਾਰੇ ਬਹੁਤ ਪਸਰ ਗਏ ਹਨ ਇਸ ਲਈ ਮੈਰਿਜ ਪੈਲੇਸ ਸਮਾਗਮ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਵੱਡੀ ਸਹੂਲਤ ਹਨ,ਇਹ ਕਮੀਆਂ ਤਾਂ ਸਮਾਜ ਦੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਜਗਾਈਆਂ ਹਨ,ਜਿਵੇ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਨੇ ਹਵਾ ਪੂਲਿਟਡ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਹੈ,"ਬੱਸ ਮਨੁੱਖ ਜਿਸ ਟਾਹਣ ਤੇ ਬੈਠਾ ਹੈ ਉਸੀ ਨੂੰ ਕਟਣ ਦੇ ਆਹਰ ਪੈ ਗਿਆ ਹੈ।
ਹਾਂ ਇਹ ਪੈਲੇਸ ਦੇ ਮਾਲਕ ਲਈ ਵਰਦਾਨ ਹਨ।ਇੰਨੀ ਆਮਦਨ ਦਸ ਏਕੜ ਕਣਕ ਬੀਝ ਕੇ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਜਿੰਨੀ ਇਕ ਏਕੜ ਵਿੱਚ ਬਣੇ ਪੈਲੇਸ ਨੂੰ ਇਕ ਮਹੀਨੇਂੇ ਵਿੱਚ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ॥
ਤਸਵੀਰ ਦਾ ਦੂਜਾ ਰੁਖ  .............
"    ਆਮਦਨੀ ਅਠੰਨੀ ਖਰਚਾ ਰੁਪਈਆ
ਓ ਭਈਆ-ਨਾ ਪੂਛੌ ਹਾਲ ਨਾ ਪੂਛੌ ਹਾਲ
ਨਤੀਜਾ ਠੰਨ ਠੰਨ ਗੋਪਾਲ
ਸ਼ਾਦੀ ਬੇਹਾਲ,ਜਿਉਣਾ ਮੰਦੇਹਾਲ-----

06 May 2017

ਹੁਕਮ ਹੋਇਆ ਹੈ ਕਿ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਡੀਆਂ ਸੜਕਾਂ ਤੇ ਲਾਲ ਬੱਤੀ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਦੌੜਨਗੀਆਂ-ਇਸ ਹੁਕਮ ਤੇ ਕੁਝ ਕੁ ਭੌਲੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਤਾੜੀ ਵਜਾਈ ਤੇ ਬਾਕੀਆਂ ਨੇ ਮੱਥਾ ਪਿਟਿਆ ,ਕਈਆਂ ਨੇ ਸਰਕਰੀ ਸੁਧਾਰਾਂ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਕਦਮ ਦਸਿਆ ,ਸਿਆਣਿਆ ਦੇ ਜੇਹਨ ਵਿੱਚ ਪੈਂਤੀ ਸਵਾਲ ਖੌਰੂ ਪਾਉਣ ਲਗੇ-
ਕਿਸ ਕਦਰ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨੇ ਵੋਟਰਾਂ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾਇਆ ਹੈ,ਹਾਸਾ ਵੀ ਆ ਰਹਾ ਹੈ ਤੇ ਰੋਣਾ ਵੀ
ਭੋਲੇ ਭਾਲੇ ਵੋਟਰਾਂ ਨੂੰ ਲੌਲੀਪੋਪ,ਟਾਫ਼ੀਆਂ ਹਨ ਜਾਂ ਅੱਖੀਂ ਘੱਟਾ?
ਨੇਤਾਗਣ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਅਰਸ਼ੋਂ ਉਤਰੇ ਕਿਉਂ ਸਮਝਦੇ ਹਨ,ਤੇ ਅੇੈਸਾ ਸ਼ੋ ਕਿਉਂ ਕਰਦੇ ਹਨ?
ਆਮ ਜਨਤਾ ਨੂੰ ਇਸਦਾ ਕੀ ਲਾਭ ਹੋਵੇਗਾ?
ਕੀ ਨੇਤਾਗਣ ਵੋਟਰ ਨੂੰ ਜਮੂਰਾ ਸਮਝ ਡੁਗਡੁਗੀ ਵਜਾਉਣ ਤੋਂ ਝਿਜਕਣ ਲਗਣਗੇ।
ਕੀ ਨੇਤਾ ਜਨਤਾ ਪ੍ਰਤੀ ਨਰਮ ਗੋਸ਼ਾ ਅਪਨਾਉਣਗੇ?
ਕੀ ਨੇਤਾ ਦੀ ਕਾਰ ਲੰਘਣ ਵੇਲੇ ਟਰੇਫਿਕ ਪੁਲਿਸ ਆਮ ਕਾਰ ਨੂੰ ਰਾਹ ਦੇਵੇਗੀ?
ਕੀ ਲਾਲ ਬੱਤੀ ਲਾਹ ਦੇਣ ਨਾਲ ਨੇਤਾਵਾ ਦੇ ਛੌਕਰੇ ਸੜਕਾਂ ਦੇ ਨਿਯਮ ਉਲੰਘਣਾਂ ਬੰਦ ਕਰ ਦੇਣਗੇ।
ਕੀ ਨੇਤਾਗਣ ਆਮ ਆਦਮੀ ਦੀ ਤਰਾਂ ਟੋਲਟੈਕਸ ਪੇ ਕਰਨਗੇ?
ਵੱਡੀ ਕਾਰ ਦੈ ਥਾਂ ਘੱਟ ਤੇਲ ਖਾਣ ਵਾਲੀ ਛੋਟੀ ਕਾਰ ਵਰਤਣ ਲਗਣਗੇ,ਕਿ ਜਾਂ ਫਿਰ ਪੇਟਰੋਲ ਆਪਣੀ ਜੇਬ ਚੋਂ ਪਵਾਇਆ ਕਰਨਗੇ?
ਕੀ ਕਾਨੂੰਨ ਤੇ ਹੁਕਮ ਨੂੰ ਅੱਖਾਂ ਮਿਲ ਜਾਣਗੀਆਂ?
ਕਾਰ ਤੋਂ ਲਾਲ ਬੱਤੀ ਹਟਾ ਦੇਣ ਨਾਲ ਕਿੰਨੇ ਬੇਰੁਜਗਾਰਾਂ ਨੂੰ ਰੁਜਗਾਰ ਮਿਲੇਗਾ ?
ਕੀ ਨੇਤਾਗਣ ਜਨਤਾ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਲਈ ਜਰਨੈਲ ਬਣ ਜਾਣਗੇ/?ਖਾਸ ਕਰ ਔਰਤਾਂ ਲਈ?ਤੇ ਰਾਜਨੀਤਕਾਂ ਦੇ ਪੁੱਤ ਜਵਾਈ ਸਰਹੱਦਾਂ ਦੀ ਰਾਖੀ ਕਰਨ ਲਗਣਗੇ?
ਕੀ ਲੋਕ ਤੌਤਰ ਦੀ ਵਾਪਸੀ ਹੋਵੇਗੀ ਤੇ ਰਾਜਨੇਤਾ ਬਿਜਲੀ ਪਾਣੀ ਫੌਨ ਦੇ ਬਿਲ ਆਪਣੇ ਪੱਲੇ ਤੋਂ ਦਿਆ ਕਰਨਗੇ?,
ਕੀ ਕਸ਼ਮੀਰ ਵਿੱਚ ਲੋਥਾਂ ਵਿਛਣੀਆਂ ਬੰਦ ਹੋ ਜਾਣਗੀਆਂ? ਕੀ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਕੌਮਾਂ ਦਾ ਜੀਵਨ ਸੁਖਾਲਾ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ? ਕੀ ਮੁਸਲਮਾਨ ਸਿੱਖ ਈਸਾਈ ਪਾਰਸੀ ਨੂੰ ਵੀ ਪਹਿਲੇ ਦਰਜੇ ਦਾ ਵੋਟਰ ਸਮਝਿਆ ਜਾਣ ਲਗੇਗਾ?
ਕੀ ਅੰਧੇਰੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਰੌਸ਼ਨੀ ਦੀ ਕਿਰਨ ਨਸੀਬ ਹੋਵੇਗੀ?
ਲਾਲ ਬੱਤੀ ਹਟਾ ਦੇਣ ਨਾਲ ਜੋ ਸਰਕਾਰੀ ਫੰਡਾਂ ਦੀ ਬੱਚਤ ਹੋਵੇਗੀ ਕੀ ਉਹ ਸਿਹਤ ਤੇ ਸਿਖਿਆ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਲਗਾਏ ਜਾਣਗੇ?
ਲਾਲ ਨੀਲੀ ਪੀਲੀ ਹਰੀ ਬੱਤੀ ਹਟਾ ਦੇਣ ਨਾਲ ਨੇਤਾ ਗਣ ਆਪਣੇ ਦੁਆਲੇ ਤੋਂ ਚਾਲੀ ਚਾਲੀ ਗੰਨ ਮੈਨਾਂ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਛੱਤਰੀ ਹਟਾ ਕੇ ਪੁਲੀਸ ਫੋਰਸਾਂ ਨੂੰ ਜਨਤਾ ਦੀ ਸੇਵਾ ਲਈ ਖਾਲੀ ਕਰ ਦੇਵੇਗੀ?
ਬੇਸ਼ੱਕ ਲਾਲ ਨੀਲੀ ਕਲਗੀ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਵੋਟਰ ਉਹ ਬਾਸ਼ਿੰਦੇ ਹਨ ਹਨ ਜੋ ਨਿਰੇ ਪੁਰੇ ਖੂਹ ਦੇ ਡੱਡੂ ਹਨ ,ਉਹ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਵੋਟ ਕਿੰਨੀ ਕੀਮਤੀ ਹੈ।ਤੇ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਕਲਗੀਆਂ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਖੂਹ ਚੋਂ ਨਿਕਲਣਾ ਮਹਿੰਗਾ ਸੌਦਾ ਹੈ।
ਬਾਕੀ ਕੁਝ ਕੁ ਐਸੇ ਹਨ ਜੋ ਘਰੌਂ ਉਠੈ ਤੇ ਖੂਹ ਤੇ ਖੂ੍ਹਹ ਤੋਂ ਉਠੇ ਤੇ ਘਰ।( ਖੂ੍ਹਹ ਜੋ ਹੁਣ ਬੰਬੀ ਬਣ ਗਏ ਹਨ।ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਵਾਸਤਾ ਕੇਵਲ ਡੀ ਜੇ ਸੁਣਨ ਵਜਾਉਣ ਤੱਕ ਹੈ।ਇਹ ਵੋਟ ਪਾਉਣ ਨੂੰ ਖਾਣ ਪੀਣ ਤੇ ਸ਼ੁਗਲ ਮੇਲਾ ਸਿਨੇਮਾ ਵੇਖਣ ਤੇ ਚਾਰ ਦਿਨ ਮਜੇ ਕਰਨਾ ਸਮਝਦੇ ਹਨ।ਜਿਹੜਾ ਇਹਨਾ ਨੂੰ ਕਹੇ ਅਕਲ ਕਰੋ ਆਪਣੀ ਅਗਲੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਦੇ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਭਵਿੱਖ ਬਾਰੇ ਸੋਚੋ ਤਾ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਜਵਾਬ ਹੁੰਦਾ ਹੈ,ਆਪੇ ਵੇਖੀ ਜਾਉ ਜਾਂ ਜੋ ਮਾਲਕ ਨੂੰ ਭਾਵੇ,ਖਾਓ ਪੀਓ ਲਓ ਆਨੰਦ,ਕਲ ਕਿੰਨੇ ਵੇਖੀ ਹੈ?ਐਸ਼ ਬਿਨਾਂ ਕੈਸ਼
ਐਮ ਸੀ ਜੇ ਕਾਰ ਤੇ ਬੱਤੀ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਨਗਰ ਸੁਧਾਰ ਫੰਡ ਚੋਂ ਵੱਡੀ ਕਾਰ ਲੈ ਕੇ ਉਤੇ ਅਨਟੀਨਾ ਜਿਹੀ ਕਲਗੀ ਸਜਾ ਕੇ ਨਾਲ ਦੋ ਪੁਲੀਸ ਵਾਲੇ ਸਜਾ ਕੇ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।ਭਲਾ ਪੁਛੋ ਕੋਈ ਉਹਨੂੰ ਜੇ ਆਪਣੇ ਮੁਹੱਲੇ/ ਵਾਰਡ ਚੋ ਇੰਨਾ ਹੀ ਡਰ ਸੀ ਤੇ ਫਿਰ ਅੇਮ ਸੀ ਬਣਿਆ ਹੀ ਕਿਉਂ?
ਸਰਪੰਚ ਵੀ ਕਲਗੀ ਬਿਨਾ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ।ਸਰਪੰਚ ਦੀ ਚੋਣ ਵੇਲੇ ਦੰਗੇ ਫਸਾਦ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਪੈਸਾ ਉਡਦਾ ਹੈ।ਕਈ ਧੜੈ ਕਈ ਉਮੀਦਵਾਰ।ਪੁਛਿਆ ਜੇ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਕਿ ਤੁਸੀ ਇਸਨੂੰ ਸਰਪੰਚ ਕਿਉਂ ਚੁਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ ਕੀ ਇਹ ਵਿਦਿਆ ਹਸਪਤਾਲ,ਤੇ ਸਫ਼ਾਈ ਦਾ ਧਿਆਨ ਰਖੇਗਾ,ਜਵਾਬ ਮਿਲਿਆ,ਨਾਂ ਕਾਹਨੂੰ ਸਾਨੂੰ ਤੇ ਥਾਣੇ ਪਥਾਣੇ ਖਲੋਣ ਜੋਗਾ ਬੰਦਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ"॥
ਸਰਪੰਚ ਨੂੰ ਪੁਛੌ 'ਤੂੰ ਕਾਹਦੇ ਲਈ ਮਾਂ ਵਰਗੀ ਜਮੀਨ ਸਰਪੰਚੀ ਦੇ ਲੇਖੈ ਲਾ ਤੀ?ਉਹਦਾ ਜਵਾਬ" ਟੌਹਰ ਟਪੱਕਾ ਵੀ ੋਕੋਈ ਚੀਜ਼ ਹੁੰਦਾ,ਥਾਣੇਦਾਰ ਉਠ ਕੇ ਹੱਥ ਮਿਲਾਉਂਦਾ,ਕਚਹਿਰੀ ਕੁਰਸੀ ਮਿਲਦੀ"-
ਇਕ ਵਾਰ ਪੱਟੀ ਤੋਂ ਇਕ ਸਕੂਲ ਟੀਚਰ ਨੇ ਅਖਬਾਰ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਲੇਖ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਸੀ-ਸ੍ਰ ਪ੍ਰਤਾਪ ਸਿੰਘ ਕੈਰੋਂ ਮੁਖ ਮੰਤਰੀ ਬਣੇ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਵੋਟਰਾਂ ਦੇ ਧੰਨਵਾਦ ਹਿੱਤ ਪੁਛਿਆ,ਕਿ ਆਪਣੀ ਮੁਖ ਲੋੜ ਦਸੋ ਜੋ ਮੈਂ ਪੂਰੀ ਕਰ ਸਕਾਂ-ਪੱਟੀ ਕੈਰੋਂ ਦੇ ਵੋਟਰਾਂ ਨੇ ਮੰਗਿਆ" ਪੱਟੀ ਵਿਚ ਜੇਹਲ ਬਣਾ ਦਿੱਤੀ ਜਾਵੇ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕੈਦੀਆਂ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਕਰਨ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਜਾਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ"॥ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਨੇ ਮੱਥੇ ਹੱਥ ਮਾਰਿਆ,ਤੇ ਮੂ੍ਹੰਹ ਚ ਬੁੜਬੜਾਏ,"ਮੈਂ ਸਮਝਿਆ,ਸਕੂਲ਼ ਕਾਲਜ ਹਸਪਤਾਲ ਮੰਡੀ ਮੰਗਣਗੇ"॥
ਇੰਨਾ ਹੀ ਭੌਲਾ ਹੈ ਅੱਜ ਵੀ ਵੋਟਰ,ਮੁਫ਼ਤ ਦਾਣੇ ਬਿਜਲੀ ਤੇ ਵਿਰਚ ਜਾਣ ਵਾਲਾ।ਉਹਨੂੰ ਕੀ ਕਲਗੀ ਆਖੌ ਜਾਂ ਲਾਲ ਨੀਲੀ ਬੱਤੀ। ਜਾਂ ਫਿਰ ਕੰਮਚੋਰ ਕਹਿਣਾ ਵੀ ਅਣਉਚਿਤ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਬਹੁ ਮੱਤ, ਬੇਸ਼ੱਕ ਹੋਵੇ ਪੁੱਠੀ ਮੱਤ,ਅੰਗਰੇਜੀ ਵਿੱਚ ਇਸਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ,"ਮੌਜੁਰਟੀ ਇਜ਼ ਅਥਾਰਟੀ,ਆਲਦੋਹ ਇਟ ਇਜ਼ ਸਟੁਪਿਡ"॥ੱ
ਲਾਲ ਬਹਾਦਰ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ,ਏ ਪੀ ਜੇ ਅਬਦੁਲ ਕਲਾਮ ਜਿਹੇ ਨੇਤਾ ਕਿਸੇ ਦੇ ਚਿੱਤ ਚੇਤੇ ਵੀ ਨਹੀਂ।
ਸਿਆਣੇ ਤਾਂ ਕਿਆਸ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ ਕਿ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦੇ ਇਸ ਐਲਾਨ ਨਾਲ ਵੀ ਆਈ ਪੀ ਕਲਚਰ ਖ਼ਤਮ ਹੋਣ ਦੇ ਥਾਂ ਸਗੋਂ ਖੰਭਾਂ ਵਾਲਾ ਹੋ ਗਿਆ, ਮੰਤਰੀਆਂ ਦੀਆਂ ਪੰਜੇ ਘਿਓ ਚ,ਤੇ ਦੋਹਾਂ ਹੱਥਾਂ ਚ ਲੱਡੂ ਆ ਗੇ ਹੁਣ ਸਾਡੇ ਮੰਤਰੀ ਕਾਰ ਨੁਕਰੇ ਰੱਖ ਕੇ ਹੇਲੀਕੇਪਟਰ ਚ ਉਡਿਆ ਕਰਨਗੇ।ਲਾਲ ਬੱਤੀ ਉਰਫ਼ ਕਲਗੀ ਸੜਕ ਤੇ ਨਹੀਂ ਅੰਬਰਾਂ ਚ ਲਿਸ਼ਕਾਂ ਮਾਰੇਗੀ।
ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਜੀ,ਮੁਖ ਮੰਤਰੀ ਜੀ,ਬੱਤੀਆਂ /ਕਲਗੀਆਂ ਭਾਂਵੇ ਸੱਤਰੰਗੀਆਂ ਲਾ ਲਓ ਪਰ ਵੋਟਰਾਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਧ੍ਰਰ ਕੇ ।ਸਵੱਲੀ ਨਜ਼ਰ ਜਨਤਾ ਵਲ ਵੀ ਜਰਾ ਟਿਕਾ ਕੇ.....
ਜਾਂਦੇ ਜਾਂਦੇ-ਪੱਗੜੀ ਸੰਭਾਲ ਜੱਟਾ,ਮਸਲਨ ਹੋਸ਼ ਸੰਭਾਲ ਓਇ,ਸ਼ੈਤਾਨ ਨੇ ਲੁਟ ਲਿਆ ਤੇਰਾ ਮਾਲ,ਹੋਸ਼ ਸੰਭਾਲ ਵੋਟਰਾ,ਓਇ ਹੋਸ਼ ਸਭਾਲ;ਯਾਦ ਕਰ ਸਰਦਾਰ ਪਟੇਲ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ-
" ਜਿੰਦਾ ਕੌਮਾਂ ਪੰਜ ਸਾਲ ਦਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੀਆਂ।ਯਾਦ ਰਹੇ ਕਿ ਅੱਤ ਦੀ ਵੀ ਇਕ ਹੱਦ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅੱਤ ਤੇ ਅੱਤ ਦਾ ਵੈਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ॥
ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ ਤਰਨ ਤਾਰਨ 9780282816

4 May 2017

ਦਹੇਜ ਦੇਣਾ ਤੇ ਲੈਣਾ" ਲਾਹਨਤ ਹੈ ਜਾਂ ਅੱਛੀ ਰਵਾਇਤ-?
ਦਹੇਜ ਬੇਟੀਆਂ ਦੇ ਵਸੇਬੇ ਦੀ ਰਿਸ਼ਵਤ ਹੈ ਜਾਂ ਸ਼ਰਾਇਤ।?
ਦਹੇਜ ਦੇਣਾ ਤੇ ਲੈਣਾ ਸਹੂਲਤ ਹੈ ਜਾਂ ਅਜ਼ੀਅਤ?
ਵਿਆਹ ਦੇ ਪਵਿੱਤਰ ਦਸਤੂਰ ਨੂੰ ਨਿਭਾਉਣ ਸਮੇਂ ਦੱਸ ਬਾਰਾਂ ਸਗੁਨ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਆਫ਼ਤਾਂ ਤੋਂ ਸੁਰੱਖਿਆ ਵਜੋਂ ਦੇਵੀ ਦੇਵਤਿਆਂ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਦੇ ਨਾਲ ਲਾੜੈ ਲਾੜੀ ਦੇ ਸ਼ੁਭ ਭਵਿੱਖ ਦੀਆ ਦੁਆਵਾਂ ਮੰਗੀਆ ਜਾਂਦੀਆ ਹਨ ਇਹਨਾਂ ਸ਼ਗੁਨਾ ਨੂੰ ਨਿਭਾਉਣ ਵੇਲੇ ਦੇਵਤਿਆ ਨੁੰ ਤੋਹਫ਼ਿਆ ਨਾਲ ਨਿਵਾਜਣ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਬੰਧੇ ਜਾ ਰਹੇ ਜੋੜੇ ਨੂੰ ਵੀ ਤੋਹਢੈ ਤਹਾਇਫ਼ ਇਨਾਇਤ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਇਹ ਨਕਦੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਤੇ ਜਰ ਜਮੀਂ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਵੀ।
ਮਾਨਤਾ ਇਹ ਵੀ ਸੀ ਕਿ' ਜੇ ਦਾਜ ਵਿਹੂਣੀ ਜਾਵੇਂਗੀ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਭਲੀ ਨਾਂ ਭਾਵੇਂਗੀ'।ਕਿਉਂ ਜੋ ਇਸ ਕਿਰਤ/ਭਗਤੀ ਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਰਵਾਇਤ ਪਾਲ ਲਿਆਾ ਗਿਆ ਤੇ ਇਹ ਛੋਟੀਆ ਬਚਤਾਂ ਵਿੱਚ ਸਹਾਈ ਵੀ ਹੋਇਆ।ਦਿਨੋ,ਮਹੀਨੇ ਵਰ੍ਹੇ ਦਾਜ ਵਿੱਚ ਦਿੱਤੇ ਜਾਣੇ ਤੋਹਫਿਆਂ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ।
ਇਕ ਦਮ ਓਪਰੇ ਘਰ ਜਾ ਰਹੀ ਧੀ ਦੀਆਂ ਜਰੂਰੀ ਤੇ ਅਹਿਮ ਲੋੜਾਂ ਦੇ ਮੱਦੇ ਨਜ਼ਰ ਮਾਪੇ ਧੀਆ ਨੂੰ ਕੁਝ ਅਹਿਮ ਤੇ ਰੋਜ਼ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਵਾਲੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾ ਦੇਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਕਿ ਨਵੈਂ ਜਨਮ ਵਰਗੇ ਇਸ ਨਵੇਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਧੀ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਕੁਝ ਮੰਗਣ ਦੀ ਤਕਲੀਫ਼ ਨਾਂ ਹੋਵੇ।ਨਵੈਂ ਮਾਹੌਲ਼ ਤੋਂ ਅਣਜਾਣ ਤੇ ਇਕ ਝਿਜਕ ਵੀ ਤੇ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੀਆਂ ਮੁੱਖ ਲੋੜਾ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀ ਪੂਰਤੀ ਲਈ ਦਿੱਤੇ ਗਏ ਤੋਹਫ਼ੇ ਜਾਂ ਜਰੂਰੀ ਆਈਟਮਾਂ ਨੂੰ ਦਾਜ ਦਾ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ, ਇਹ ਦਾਜ ਲਾਲਚ  ਦੇ ਵੱਸ ਪੈ ਕੇ  ਲਾਹਨਤ ਬਣ ਕੇ ੇਸਾਹਮਣੇ ਆ ਗਿਆ ਤੇ ਜਾਣਦੇ ਬੁੱਝਦੇ ਹੋਏ ਦੈਂਤ ਦਾ ਰੂਪ ਧਾਰ ਗਿਆ।ਅਚਾਨਕ ਹੀ ਇਹ ਆਦਮ ਖੌਰ ਦੈਂਤ ਧੀਆਂ ਨੂੰ ਨਿਗਲਣ ਲਗਾ ਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਮੌਤ ਦਾ ਵਸੀਲ਼ਾ ਵੀ ਸਿੱਧ ਹੋਣ ਲਗਾ।
ਕੰਨਿਆ ਪੂਜਣ ਲਾਂਬੇ ਕਰਕੇ ਕੰਨਿਆ ਭਰੂਣ ਹੱਤਿਆ ਦੀ ਰੀਤ ਆਮ ਹੋ ਗਈ ਤੇ ਹੱਦ ਪਾਰ ਕਰਦੀ ਹੋਈ ਫੈੇਸ਼ਨ ਦਾ ਰੂਪ ਹੋ ਨਿਬੜੀ।ਇਥੇ ਵੀ ਹਤਿਆਰੇ ਦੀ ਸ਼ਨਾਖ਼ਤ ਦਹੇਜ ਵਜੋਂ ਹੋਈ।ਜੋ ਕਿ ਖਾਨਾ ਪੂਰਤੀ ਹੈ, ਦਹੇਜ ਭਰੂਣ ਹੱਤਿਆ ਦਾ ਇਕ ਕਾਰਨ ਮਾਤਰ ਹੈ ਇਕੱਲਾ ਹਤਿਆਰਾ ਨਹੀਂ ਹੈ
ਮੁਡਿਆ ਦੇ ਵਿਆਹ ਤਾਂ ਕੁੜੀਆ ਨਾਲ ਹੀ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ ਇਸ ਲਈ ਜੋੜ ਅਣਜੋੜ ਵਿਆਹ ਹੋਣ ਲਗੇ ਤੇ ਤੋਹਫ਼ੇ ਰੂਪੀ ਦਾਜ ਬੰਦਸ਼ੀ ਰਿਵਾਜ ਬਣ ਗਿਆ।
ਉਪਰੋਕਤ ਦਰਸਾਏ ਅਨੁਸਾਰ ਦਾਜ ਰੋਜਾਨਾ ਵਰਤੋ ਦੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਤੱਕ ਦੇਣਾ  ਅੱਛੀ ਰਵਾਇਤ ਸੀ, ਤੇ ਹੈ,ਪਰ ਲੜਕੇ ਵਾਲਿਆਂ ਵਲੋਂ ਰਾਤੋ ਰਾਤ ਅਮੀਰ ਹੋ ਜਾਣ ਦੀ ਲਾਲਸਾ ਵਿੱਚ ਲਾਹਨਤ ਹੋ ਨਿਬੜਿਆ ਹੈ।ਨੌਬਤ ਇਥੋਂ ਤੱਕ ਆ ਚੁੱਕੀ ਹੈ ਕਿ ਲੜਕੇ ਵਾਲੈ ਪਾਸੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾ ਝਿਜਕ ਨਕਦੀ ਅਤੇ ਕਾਰ ਕੋਠੀ ਜੈਸੀ ਮੰਗਾਂ ਦਾਜ ਵਜੋਂ ਰੱਖੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ,ਜਿਸਨੂੰ ਸਗਨ ਦਾ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।
ਲਾਲਸਾ ਤੇ ਲਾਲਚ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਲਈ ਅਪਰਾਧ ਵਧੇ ਤਾਂ ਨਿਜ਼ਾਮ ਦੀ ਅੱਖ ਰੜਕੀ ਤੇ ਦਾਜ ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਲਗਾਈ ਗਈ।ਪਰ ਸਾਡੇ ਸਮਾਜ ਦੀ ਤਰਾਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕਾਨਨੂੰਂ ਜਿਸ ਵਰਤਾਰੇ ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਲਗਾਵੇ ਉਹ ਸਗੋਂ ਪ੍ਰਫੁਲਤ ਹੋ ਜਵਾਨ ਹੋ ਜਾਦਾ ਹੈ।ਇਹੀ ਹਾਲ ਦਾਜ ਦੇਣ ਲੈਣ ਤੇ ਕਾਨੂੰੰਨ ਦ ਪਾਬੰਦੀ ਦਾ ਹੋਇਆ।ਕੁਝ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਇਹ ਛੂਪਾ ਕੇ ਦਿੱਤਾ ਜਾਣ ਲਗਾ ਤੇ ਨੂੰਹਾਂ ਪਹਿਲਾ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਦਾਜ ਦੀ ਭੈਟ ਬਲੀ ਹੋਣ ਲਗੀਆਂ ਤੇ ਅੱਜ ਕਲ ਇਹ ਕਾਨੂੰੰਨ ਨੂੰ ਮਸਖ਼ਰੀਆਂ ਕਰਦਾ ਬਹੁਤ ਅਗਾਂਹ ਲੰਘ ਗਿਆ ਹੈ।ਮੁੰਡਾ ਹੋਰ ਅਮੀਰ ਹੋਰ ਅਮੀਰ ਹੋਣ ਲਈ ਇਕ ਤੋਂ ਵੱਧ ਵਿਆਹ ਕਰਨ ਲਗਾ ਹੈ,ਅਦਾਲਤਾਂ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੇ ਕੇਸਾ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਰੋਜ਼ ਬ ਰੋਜ਼ ਵੱਧ ਰਹੀ ਹੈ।
ਕਲਮਾਂ ਲਿਖ ਰਹੀਆਂ ਹਨ ਖਬਰਾਂ ਛੱਪ ਰਹੀਆ ਹਨ ਵਿਆਹ ਟੁੱਟ ਰਹੇ ਹਨ ।ਅਧੁਨਿਕਤਾ ਦਾ ਅਸਰ ਵੀ ਪ੍ਰਤੱਖ ਹੈ,ਕੁੜੀਆਂ ਹੁਣ ਤਲਾਕ ਤੋਂ ਨਹੀਂ ਡਰਦੀਆਂ ਮਾਪੈ ਹੁਣ ਮੁੰਡੇ ਅੱਗੇ ਨਹੀਂ ਨਿਆਂਉਂਦੇ,ਸਗੋਂ ਆਕੜ ਕੇ ਕੇਸ ਲੜ ਕੇ ਮੁੰਡੇ ਤੋਂ ਕੁੜੀ ਦੇ ਵਿਆਹ ਤੇ ਕੀਤੇ ਗਏ ਖਰਚ ਤੋਂ ਕਈ ਗੁਣਾ ਵੱਧ ਬਟੋਰ ਲੈਂਦੇ ਹਨ,ਇਹ ਵਰਤਾਰਾ ਵੀ ਵਪਾਰ ਸਾਬਤ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ।ਲਾੜੈ ਦੇ ਘਰੋਂ ਮਿਲੀ ਰਕਮ ਨਾਲ ਭੈਣ ਆਪਣੇ ਵੀਰ ਦਾ ਕਾਰੋਬਾਰ ਸੇਟ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਹਾਈ ਹੋਣ ਲਗੀ ਹੈ।ਰੁਪਈਏ ਦੇ ਪਹੀਏ ਨੂੰ ਖੰਭ ਲਗ ਗਏ ਹਨ ਉਹ ਹੁਣ ਤੁਰਦਾ ਘੱਟ ਤੇ ਉਡਦਾ ਵੱਧ ਹੈ।
ਪ੍ਰਚਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ"ਦੁਲਹਨ ਹੀ ਦਹੇਜ ਹੈ" "ਦਾਜ ਲੈਣਾ ਤੇ ਦੇਣਾ ਜੁਰਮ ਹੈ"-ਮਗਰ ਦਾਜ ਦੇ ਲੋਭੀਆਂ ਨੇ ਵਿਚਕਾਰ ਜੋੜ ਦਿੱਤਾ ਹੈ-ਜੁਰਮ ਨਹੀਂ ਹੈ ਤੇ ਇਹ ਜੁਰਮ ਤਰੱਕੀ ਦੇ ਅੰਬਰ ਤੇ ਹੈ,ਸਿਆਣੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ " ਖੜੀ ਖੈਤੀ ਨਹੀਂ ਖਾਣੀ'ਇਹ ਸਿਆਣੀ ਅਖਾਉਤ ਵੀ ਉਲਟੀ ਹੋ ਗਈ ਹੈ,ਹੁਣ ਤੇ 'ਕਣਕ ਖੈਤ ਕੁੜੀ ਪੇਟ ਆ ਜਵਾਈ ਮੰਡੇ ਖਾ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ'। ਦਹੇਜ ਦੀ ਇਹ ਬੰਦਿਸ਼ ਇਸ ਕਦਰ ਆਪਣੀ ਪਕੜ ਮਜਬੂਤ ਕਰ ਚੁਕੀ ਹੈ ਕਿ ਕਣਕ /ਝੌਨਾ ਅਜੇ ਪੁੰਗਰਨ ਹੀ ਲਗਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪੱਕੇ ਖੇਤ ਤੇ  ਕਰਜਾ ਚੁੱਕ ਵਿਆਹ ਰਚਾ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,ਫਸਲ ਤੇ ਕੁਦਰਤੀ ਆਫ਼ਤ ਆਣ ਡਿਗੇ ਤਾਂ ਵਿਆਜੀ ਕਰਜੇ ਦਾ ਬੋਝ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਹੀ ਲੈ ਡੁਬਦਾ ਹੈ।
ਤੇਲ ਪਾਉਣ ਦੀ ਕਫ਼ਾਇਤ ਵੀ ਨਾ ਹੋਵੇ ਕਾਰ ਖੜੀ ਕਰਨ ਦੀ ਜਗਾਹ ਵੀ ਨਾ ਹੋਵੇ ਤਦ ਵੀ ਮੋਟਰਬਾਇਕ ਤੇ ਕਾਰ ਮੰਗੇ ਤੇ ਦਿੱਤੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।
ਬੀਤੇ ਸਮਿਆਂ ਵਿੱਚ ਧੀ ਨੁੰ ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਨੀਵੇਂ ਘਰ ਵਿਆਹਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ,ਫੇਰ ਵੀ ਬਾਬੁਲ ਨੀਵਾ ਹੋ ਕੇ ਵਿਚਰਦਾ ਸੀ,ਅੱਜ ਕਲ ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਕਈ ਗੁਣਾ ਉੱਚੇ ਘਰ ਧੀ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਚਾਦਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰੀ ਦਹੇਜ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ,ਇਹ ਦਸਤੂਰ ਨਹੀਂ ਕਾਰੋਬਾਰ ਹੈ।ਨਾਤਾ ਤਾਂ ਬਰਾਬਰੀ ਦਾ ਹੀ ਜੁੜ ਸਕਦਾ ਹੈ ਨਾ ਤੇ ਇਹ ਸਮਾਜ ਦਾ ਅਸੂਲ ਵੀ ਹੈ ।ਉੱਚੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੀ ਊਚ ਨੀਚ ਦਾ ਸਰਾਸਰ ਕਾਰਨ ਦਹੇਜ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।ਕਿਉਂਕਿ ਘਰ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਜੇ ਸਟੇਟਸ ਮੁਤਾਬਕ ਸਮਾਨ ਨਾ ਮਿਲੇ ਤਾ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਨੱਕ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦੀ,ਤੇ ਫੈਰ ਧੀ ਵਾਲਾ ਪਾਸਾ ਵੱਲੋ ਤਾਂ ਸ਼ੀਸੇ ਤੇ ਪੱਥਰ ਦਾ ਕੀ ਮੇਲ ?
ਦਾਜ ਵਿੱਚ ਮਿਲੇ ਜਰੂਰੀ ਸਮਾਨ ਨਾਲ ਸ਼ੂਰੂਆਤੀ ਸਾਲ ਸੁਖਾਲੇ ਗੁਜਰ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਪਰ ਉਮਰ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਲੰਘਦੀ ਕਰ ਕੇ ਖਾਣੀ ਪੈਂਦੀ ਹੈ।ਤੇ ਫਿਰ ਇਥੋਂ ਹੀ ਤਾਹਨੇ ਮਿਹਣੇ ਦਾ ਜੰਜਾਲ ਤੇ ਮਕਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।ਮੁੰਡੇ ਵਾਲੇ ਬੋਲ ਕਬੋਲ ਕੱਢਦੇ ਹਨ,"ਉੱਡ ਗਈ ਦਾਤ ਤੇ ਰਹਿ ਗਈ ਕੰਮਜਾਤ"॥
ਕੁਝ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਜੇ ਨੌਜੁਆਨ ਤਹੱਈਆ ਕਰ ਲੈਣ ਤਾਂ ਇਹ ਲਾਹਨਤ ਤੋਂ ਅੱਛੀ ਰਵਇਤ ਵਾਲੀ ਆਪਣੀ ਅਸਲੀ ਪੁਸ਼ਾਕ ਵਿੱਚ ਆ ਸਕਦਾ ਹੈ।ਪਰ ਵੇਖਣ ਸੁਣਨ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਇਸ ਵਿੱਚ ਵੱਡਿਆਂ ਦਾ ਹੱਥ ਜਿਆਦਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।ਕਿਉਂਕਿ ਨੱਕ ਲਾਲਾਸਾ  ਤੇ ਲਾਲਾਚ ਉਤੋਂ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੇ ਹਨ।
ਦਹੇਜ ਤੋਹਫ਼ਾ ਹੈ,ਜਾਇਦਾਦ ਵਿਚੋਂ ਬੇਟੀ ਦਾ ਬਣਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੇੈ ਜਾਂ ਰੋਜਾਨਾ ਲੋੜਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰਤੀ ਪੂਰਤੀ ਹੈ ਅੱਛੀ ਰਵਇਤ ਹੈ ਜਾਂ ਲਾਹਨਤ ਹੈ ਇਹ ਫ਼ਰਕ ਕੱਢਣਾ ਵੱਡੀ ਕਸ਼ਮਕਸ ਹੈ।
ਬੱਸ ਸੱਚ ਤੱਥ ਇਹ ਹੈ ਕਿ "ਜੇ ਦਾਜ ਵਿਹੂਣੀ ਜਾਵੇਂਗੀ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਭਲੀ ਨਾਂ ਭਾਵੇਂਗੀ"॥

15 April 2017

ਹਰ ਪੰਜ ਸਾਲ ਬਾਦ ਚੋਣਾਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਹਨ,ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ,ਲੋਕ ਸਭਾ,ਰਾਜ ਸਭਾਂ,ਨਗਰ ਪਾਲਿਕਾ ਦੀਆਂ।
ਹਰ ਵਾਰ ਉਹੀ ਨੁਮਾਂਇੰਦੇ,ਉਹੀ ਉਮੀਦਵਾਰ,ਉਹੀ ਨੇਤਾ,ਉਹੀ ਜਿੱਤ ਕੇ ਹਾਕਮ ਬਣ ਕੁਰਸੀਆਂ ਸਸ਼ੋਭਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ।ਬਸ ਫਿਰ ਪੰਜ ਸਾਲ ਮੌਜਾਂ ਹੀ ਮੌਜਾਂ।ਜੇ ਇਤਬਾਰ ਨਹੀ ਆਉਂਦਾ ਤੇ ਇਸ ਵਾਰ ਨੇਤਾ ਬਣ ਚੋਣ ਲੜ ਤੇ ਫਿਰ ਵੇਖ ਕਿਵੇਂ ਸੱਤ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਨੀਂਹ ਪੱਥਰਾਂ ਵਾਂਗੂ ਪੱਕੀਆਂ ਹੋ ਜਾਣਗੀਆਂ।ਚਾਰ ਚੁਫੇਰੇ ਸੁੱਰਖਿਆ ਗਾਰਡ ਤੇ ਅੱਗੇ ਪਿਛੇ ਝੰਡੀ ਵਾਲੀਆਂ,ਬੱਤੀ ਵਾਲੀਆਂ ਕਾਰਾਂ ਹੀ ਕਾਰਾਂ,ਕਦੇ ਕਦੇ ਹੈਲ਼ੀਕੈਪਟਰ।
ਬੱਸ ਇਕ ਵਾਰ ਹੱਥ ਜੋੜਨੇ ਪੈਣੇ ਤੇ ਫਿਰ ਪੰਜ ਸਾਲ ਜਨਤਾ ਦੇ ਹੱਥ ਤੇਰੇ ਪੈਰਾਂ ਥੱਲੇ।ਕਿਸਾਨ ਰੈਲੀ- ਗਲਹਿਰੀ ਵਾਂਗ ਮੂੰਹ ਚਿੜਾਏਗੀ,ਫਾਰਗ ਅਧਿਆਪਕ ਦਰੀਆਂ ਝਾੜ ਘੱਟਾ ਉਡਾਉਣਗੇ ਤੇ ਆਪਣੇ ਸਿਰ ਪਾਉਣਗੇ।ਬੇ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਟੈਂਕੀਆਂ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਰੱਬ ਨੂੰ ਹੇਠਾਂ ਲਾਹ ਲਿਆਂਉਣ ਦੀਆਂ ਦੁਹਾਈਆਂ ਪਾਉਣਗੇ।
ਜਿੰਨੇ ਮਰਨ ਵਰਤ ਹੋਣਗੇ,ਓਨਾ ਤੇਰਾ ਸਿਰ ਫਖਰ ਨਾਲ ਬੁਲ਼ੰਦ ਹੋਵੇਗਾ।ਵੇਖੀਂ ਕਿਵੈਂ ਦਿਨ ਦੁਗਣੀ ਰਾਤ ਚੌਗਣੀ ਤਰੱਕੀ ਕਿਵੇਂ ਹੁੰਦੀ,ਪਰ ਤੂੰ ਕਿਵੇਂ ਵੇਖੈਂਗਾ ਤੂੰ ਤੇ ਬੰਗਲੇ ਚੌਂ ਉਦੋਂ ਹੀ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣਾ ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਅਮਰੀਕਾ ਦੀ ਫਲਾਈਟ ਫੜਨੀ ਹੋਣੀ ਫਿਰ ਤੇਰੀ ਇਥੇ ਫੋਟੋ ਹੀ ਰਹਿ ਜਾਣੀ।ਫਿਰ ਪੰਜ ਸਾਲਾਂ ਬਾਦ ਤੂੰ ਆਕੇ ਸਹੁੰਆਂ ਖਾਵੇਂਗਾ ਕਿ ਹੁਣ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਟੈਂਕੀ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਕੇ ਮਰਨਾਂ ਨਹੀ ਪਏਗਾ ਕਿਉਂਕਿ ਟੈਂਕੀ ਹੀ ਉੜਾ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੈ)।ਹੁਣ ਅਧਿਆਪਕ ਫਾਰਗ ਨ੍ਹਹੀ ਕੀਤੇ ਜਾਣਗੇ,(ਠੇਕੇ ਤੇ ਬਿਠਾ ਦਿੱਤੇ ਜਾਣਗੇ) ਕਿਸਾਨ ਨਹੀਂ ਰੁਲਣਗੇ(ਖੇਤੀ ਪੁੱਟ ਕੇ ਰਿਫੈਨਰੀ ਲਾਂ ਦੇਣੀ)ਸੱਭ ਕੰਮ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਕੰਪਨੀਆਂ ਨੂੰ ਸੌਪ ਦੇਣੇ,ਨਾਂ ਰਹੇਗਾ ਬਾਂਸ ਨਾਂ ਬਜੇਗੀ ਬੰਸਰੀ)।ਬੱਸ ਤੁਸੀ ਆਪਣਾ ਕੀਮਤੀ ਵੱਟ ਮੈਂਨੂੰ ਪਾਉਣਾ ਨਾਂ ਭੁਲਿਓ,ਤੇ ਇੰਜ ਹੀ ਗੋਰੀ ਦੀਆਂ ਝਾਂਜਰਾਂ ਵਾਂਗ ਪੈਰ ਧੋ ਕੇ ਲਿਸ਼ਕਾ ਪੁਸ਼ਕਾ ਕੇ ਵੋਟਾਂ ਫੇਰ ਲੈ ਲੈਣੀਆਂ।ਫਿਰ ਕੰਨ ਤੇ ਕੀੜੀ ਲੜ ਜਾਣੀ ਜਾਂ ਛਿੱਕ ਆ ਜਾਣੀ ਤੈਂਨੂੰ ਤੇ ਡਾਕਟਰਾਂ ਲਿਖ ਦੇਣਾ,ਇੰਡੀਆ ਵਿਚ ਨੇਤਾ ਦੀ ਛਿੱਕ ਦਾ ਇਲਾਜ ਹੈ ਨਹੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਵਲੋਂ ਆਈ ਹੈ,ਇਸ ਲਈ ਅਮਰੀਕਾ ਨੂੰ ਰੈਫਰ ਕਰ ਦਿੰਨੇ,ਤੁੰਰੰਤ ਨਿਕਲ ਜਾਓ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਪਤਾ ਨਾਂ ਲਗੇ।ਫਿਰ ਤੂੰ ਅਮਰੀਕਾ ,ਤੇਰੀਆਂ ਮੌਜਾਂ ਹੀ ਮੌਜਾਂ"ਜਨਤਾ ਭੁੱਖੀ ਮਰੇ ਜਾਂ ਜੀਵੇ,ਨੇਤਾ ਘੋਲ ਪਤਾਸੇ ਪੀਵੇ"।ਮੌਜਾਂ ਹੀ ਮੌਜਾਂ,ਸਰਕਾਰੀ ਫੰਡ,ਬੰਗਲੇ,ਕੋਠੀਆਂ,ਕਾਰਾਂ,ਛੱਪਰ ਪਾੜ ਆਉਂਦੀਆਂ ਬਹਾਰਾਂ।
ਰਰੱਬ ਝੂਠ ਨਾਂ ਬੁਲਾਏ ਇਹੋ ਜਿਹੀ ਜਿੰਦਗੀ ਦੇ ਮੌਤ ਵੀ ਲਾਗੇ ਨਾਂ ਆਏ।ਪੂਰੀ ਜਨਤਾ ਦੀ ਉਮਰ ਲਗ ਜਾਏ। ਅੱਖ ਮੀਟੀ ਪੰਜ ਸਾਲ ਲੰਘ ਜਾਣੇ ਤੇ ਫੇਰ ਆਪਾਂ ਹੀ ਜਿੱਤਣਾ ਭਾਵੇਂ ਚੋਰ ਮੋਰੀ ਰਾਹੀ ਹੀ-ਅਜੇ ਅੱਠਵੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਦਾ ਵੀ ਅੇਤਮਾਮ ਕਰਨਾਂ ਆਪਾਂ।ਪੁਲੀਸ ਨੂੰ ਫੀਤੀਆਂ ਲਾਂ ਡੰਡੇ ਫੜਾ ਦੇਣੇ,ਨਾਂ ਚੋਣਾਂ ਨਾਂ ਵੋਟਾਂ ਨਾਂ ਹਿੰਗ ਲਗੇ ਨਾਂ ਫਟਕੜੀ,ਖਾਕੀ ਲਾਠੀ ਜਿੰਦਾਬਾਦ"ਖਾਓ ਪੀਓ ਲਓ ਆਨੰਦ,ਖੂਹ ਚ ਪੈਣ ਲੋਕ ਭਲਾਈ ਦੇ ਕੰਮ"।
2. ਆਪਾਂ ਤਾਂ ਰੱਬ ਵੀ ਖੀਸੇ ਪਾ ਰੱਖੀਦਾ ਹੈ।ਗਲ ਚ ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਮਾਲਾ,ਹੱਥਾਂ ਚ ਦਸ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਮੁੰਦਰ,ਕੰਨਾਂ ਚ ਮੁੰਦਰਾਂ ਬਨਾਉਟੀ ਵੈਰਾਗ ਲੈ ਕੇ ਅਸਲੀ ਨੋਟ ਛਾਪੀ ਜਾਣੇ,ਬੱਸ ਮੌਜਾਂ ਤਾਂ ਰੱਬ ਦਾ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਮੱਥੇ ਚ ਲਿਖਾ ਲਈਦੀਆਂ।ਉਦਾਸ ਉਚਾਟ ਸੰਗਤਾਂ ਢੇਰ ਲਾਈ ਆਉਦੀਆਂ,ਇਕ ਨੇਤਾ ਲਾਲ ਬੱਤੀ ਵਾਲੀ ਕਾਰ ਦੇ
ਜਾਂਦਾ,ਦੂਜਾ ਠੇਕੇਦਾਰ ਲਾ ਕੇ ਆਲੀਸ਼ਾਨ ਕੁਟੀਆ ਪਵਾ ਦੇਂਦਾ,ਦਿਨੇ ਰਾਤ ਸਵਰਗ ਹੀ ਸਵਰਗ।ਐਂਵੇ ਕਹਿੰਦੇ ਮਾਂ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਤਲੇ ਜੰਨਤ,ਹੁਣ ਬਾਬਿਆ ਦੇ ਚਰਨਾਂ ਤਲੇ ਜੰਨਤ।ਬਾਬਾ ਜੀ ਕਰਨ ਮੌਜਾ,ਸਾਡੇ ਲਈ ਕੱਠੀਆਂ ਕਰਨ ਵੋਟਾਂ।ਬਾਬਾ ਤੇ ਨੇਤਾ ਉਂਜ ਵੇਖਣ ਨੂੰ ਇਹ ਦੋ,ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਇਕ ਜਿੰਦੜੀ"।ਸਰਕਾਰ ਰੂਪੀ ਗੱਡੀ
ਦੇ ਦੋ ਪਹੀਏ,ਉਹ ਵੀ ਸਿੱਕਿਆ ਦੇ, ਨਾਂ ਟੁਟਣ ਨਾਂ ਫੁਟਣ,ਬੱਸ ਮੌਜਾਂ ਹੀ ਮੌਜਾ।

18 Jan. 2017

ਮਿਹਰਬਾਨ,ਕਦਰਦਾਨ,ਵੋਟਰ ਸਹਿਬਾਨ,ਵੋਟ ਪਾਉਣ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ,ਜਰਾ ਠਹਿਰੋ।
ਇਕ ਨਜ਼ਰ ਏਧਰ ਜ਼ਰਾ ਧਿਆਨ ਹੇੈਠਾਂ ਦੌੜਾਓ ਕਿ ਜਿਸ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਵੋਟ ਪਾਉਣ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ,ਕੀ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ
ਪੈਮਾਨੇ ਤੇ ਪੂਰਾ ਉਤਰੇਗਾ?ਹਰ ਵਾਰ ਤੁਸੀਂ ਓਸੀ ਪੜੋਸੀ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਜਾਂ ਸ਼ਰੀਕੇ ਬਾਜ਼ੀ ਦੇ ਵਿਖਾਲੇ ਤੇ ਜਾਂ
ਪਾਰਟੀ ਮੈਂਬਰ ਜਾ ਸਰਪੰਚ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਜਾਂ ਡੰਡੇ ਦੇ ਡਰ ਤੋਂ ਜਾਂ ਗਲਾਸੀ ਦੇ ਬਦਲੇ ਜਾਂ ਫਿਰ ਚੰਦ ਸਿੱਕਿਆਂ
ਬਦਲੇ ਜਾਂ ਫੋਕੇ ਬਿਆਨਾਂ ਜਾਂ ਝੂਠੇ ਵਾਅਦਿਆਂ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਲੈ ਕੇ ਆਪਣਾ ਕੀਮਤੀ ਵੋਟ ਤੂੜੀ ਤੋਂ ਵੀ ਸਸਤਾ
ਸੁੱਟ ਆਉਂਦੇ ਹੋ ਤੇ ਫਿਰ ਪੰਜ ਸਾਲ ਤੜਪਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ,ਕਿਉਂ ਨਾ ਇਸ ਵਾਰ ਬਾ ਹੋਸ਼ ਹਵਾਸ ਆਪਣੀ ਮਰਜ਼ੀ-
ਦੀ ਮਰਜ਼ੀ ਕਰ ਲਈਏ।ਵੋਟ ਜਰੂਰ ਦੇਣਾ ਹੈ ਪਰ ਕਿਸ ਨੂੰ ?,ਵੇਖੋ,ਸੁਣੋ,ਪੜ੍ਹੋ,ਇਸ ਨੂੰ ਸਿਰਫ ਇਸ ਨੂੰ;-
ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਕਦੇ ਅਜ਼ਮਾਇਆ ਨਹੀਂ।
ਉਹ ਪੜ੍ਹਿਆ ਹੈ,ਤੇ ਕਾਨੂੰਨ ਤੇ ਸੰਵਿਧਾਨ ਦਾ ਆਦਰ ਕਰਨਾ ਜਾਣਦਾ ਹੈ।
ਉਹ ਮਨੁੱਖਤਾ ਦਾ ਹਾਮੀ ਹੈ।ਸ੍ਰਿੀ ਲਾਲ ਬਹਾਦਰ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਜੀ ਵਾਂਗ॥੍ਰ
ਉਸ ਦੀ ਉਮਰ ਪੈਂਤੀ ਸਾਲ ਤੋਂ ਘੱਟ ਤੇ ਅੱਠਵੰਜਾ ਸਾਲ ਤੋਂ ਵੱਧ ਨਹੀਂ ਹੈ।
ਉਸ ਨੂੰ ਗਰੀਬੀ ਅਮੀਰੀ,ਮਹਿੰਗਾਈ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਹੈ।
ਉਸ ਦੀ ਨੀਅਤ ਰੱਜੀ ਪੁਜੀ ਹੈ।( ਨੀਅਤ ਠੀਕ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਚਾਲਚਲਣ ਖੁਦ ਬ ਖੁਦ ਸਹੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।॥
ਉਸ ਨੂੰ ਕੋਈ ਬੀਮਾਰੀ ਤਾਂ ਨਹੀਂ?(
ਉਸ ਨੂੰ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਦੌਰੇ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦੇ?
ਉਹ ਕੁਨਬਾ ਪਰਵਰ ਤਾਂ ਨਹੀਂ?
ਉਸ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਜਾਂ ਜਵਾਈ ਫੋਜ ਵਿਚ ਹੋਵੇ ਜਾਂ ਦੇਸ਼ ਕੌਮ ਦੀ ਭਲਾਈ ਚ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋ ਚੁਕਾ ਹੋਵੇ।
ਤਬਦੀਲੀ ਜਬਾਨ ਦੇ ਸਵਾਦ ਦੀ ਤਰਾਂ ਲਾਜ਼ਮੀ ਹੈ,ਉਹ ਇਕੀਵੀ ਸਦੀ ਦੀ ਤਬਦੀਲੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੋਵੇ।
ਨੈਤਿਕਤਾ ਅਤੇ ਇਖਲਾਕ ਦਾ ਗੁਣ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।
ਅਵਾਮ ਵਿਚ ਆਮ ਘੁੰਮ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਪੁਲੀਸ ਫੋਰਸਾਂ ਦੀ ਮਦਦ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਸੰਵਿਧਾਨਕ ਤੇ ਸਮਾਜਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਹਾਕਮ ਬਣਨ ਦੇ ਕਾਬਲ ਹੈ,
ਜਾਂ ਚੋਰ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਰਾਹੀ ਸਨ੍ਹ ਲਾਉਣ ਦਾ ਖਿਆਲ ਤੇ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦਾ।
ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਰੱਖਦਾ ਹੈ।
ਜਦ ਜਰੂਰਤ ਆਣ ਪਵੇ,ਕੁਦਰਤ ਜੰਗਲ ਵਿਚ ਤਬਦੀਲੀ ਲੈ ਆਉਂਦੀ ਹੈ,ਫਿਰ ਪੌਣੀ ਸਦੀ ਦੀ ਕਰੁਣਾ
ਸਹਿ ਜਾਣ ਬਾਦ ਮਨੁੱਖ ਯੁੱਗ ਬਦਲੀ ਦਾ ਹੱਕ ਤੇ ਬਲ ਕਿਉਂ ਨਾਂ ਵਰਤੇ?
ਅਗਰ ਤੁਹਾਂਨੂੰ ਕੋਈ ਉਮੀਦਵਾਰ ਐਸਾ ਨਜ਼ਰ ਆਵੇ ਜੋ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰਿਕ ਹਿੱਤਾਂ ਤੋਂ ਉਪਰ ਉਠ ਕੇ
ੰਮਨੁੱਖਤਾ ਦਾ ਹਾਮੀ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਬੇ ਖੌਫ ਹੋ ਕੇ ਵੋਟ ਪਾ ਦਿਓ।ਬੇਸ਼ ਕੀਮਤੀ ਹੈ ਵੋਟ ,ਇਸ ਦਾ ਪੂਰਾ ਪੂਰਾ
ਮੁੱਲ ਵਸੂਲ ਕਰਨਾਂ ਹੈ।ਬਹੁਤ ਸੌਂ ਲਿਆ ਹੁਣ ਜਾਗੋ ਭੋਰ ਹੋ ਗਈ ਹੈ।ਯਾਦ ਰੱਖੋ ਬਹੁਤ ਅਹਿਮੀਅਤ ਹੈ ਇਕ
ਇਕ ਵੋਟ ਦੀ-ਅਮੁਲ ਖਜ਼ਾਨਾਂ ਹੈ।ਸਰਦਾਰ ਪੰਛੀ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ,
ਹਾਕਮ ਕੇ ਚਿਹਰੇ ਪਰ ਦਯਾ ਧਰਮ ਕਾ ਪਰਦਾ ਸਾ ਹੈ,
ਕੁਰਸੀ ਖਤਰੇ ਮੇਂ ਹੋ ਤੋ,ਯੇ ਸ਼ਹਿਰ ਕੇ ਸ਼ਹਿਰ ਜਲਾ ਦੇਤਾ ਹੈ।-
ਇਹ ਖੁਲ੍ਹ ਹੁਣ ਨਹੀ ਦੇਣੀ। ਬਾਕੀ ਸਾਰੀਆਂ ਰੀਸਾਂ ਜਿਵੇਂ ਪੱਛਮ ਦੀਆਂ ਕਰ ਲਈਆਂ,ਤਿਵੇਂ ਨੇਤਾ ਚੁਣਨ ਲਈ ਵੀ ਪੱਛਮ ਦੀ ਰੀਸ
ਬਹੁਤ ਫਾਇਦੇਮੰਦ ਰਹੇਗੀ।ਸਰਕਾਰੀ ਰਿਆਇਤਾਂ ਦੀ ਭੀਖ ਮੰਗਣ ਨਾਲੋਂ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਦੀ ਮੰਗ ਰੱਖੋ ਤੇ ਆਪਣੀ
ਕਿਰਤ ਦੀ ਕਮਾਈ ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰੋ।ਮਿਹਨਤ ਵਿਚ ਬਰਕਤ ਹੈ।ਸੱਭ ਤੋਂ ਜਰੁ੍ਰਰੀ ਹੈ ਸਵਾਰਥ ਛਡਣਾ ਤੇ ਏਕਤਾ
ਦੇ ਹੱਥ ਵਧਾਉਣਾ।ਏਕੇ ਵਿਚ ਬਲ ਹੈ ਇਹ ਸੱਭ ਜਾਣਦੇ ਹਨ।ਮੌਜੂਦਾ ਦੌਰ ਜਨਤਾ ਲਈ ਹਨੇਰੇ ਹੀ ਖਿੰਡਾਉਂਦਾ ਗਿਆ।
ਸਫੇਦ ਪੌਸ਼ ਮੱਧ ਵਰਗ ਚੱਕੀ  ਵਿਚ ਪਿੀੀਸਣ ਵਾਂਗ ਜੀ ਰਿਹਾ ਹੈ ਤੇ ਹੁਣ ਰੱਤ ਆਈ ਹੈ ਯੁੱਗ ਬਦਲੀ ਦੇ ਪਹਾੜ ਸਰ ਕਰਨ ਦੀ।
   

ਉਮੀਦ ਵੀ ਉਸੀ ਤੋਂ ਹੈ।,"
" ਮਾਨਾ ਆਜ ਕੀ ਰਾਤ ਹੈ ਭਾਰੀ ,ਕਲ ਕਾ ਜਬ ਸੂਰਜ ਨਿਕਲੇਗਾ,
ਚਮਕੇਗੀ   ਤਕਦੀਰ ਹਮਾਰੀ।
ਉਠੋ ਹਿੰਮਤ ਕੇ ਦੀਪ ਜਲਾਓ।ਏਕ ਹੋ ਜਾਓ। "


ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ ਤਰਨ ਤਾਰਨ 9780282816

18 Jan. 2017

ਸਵੇਰਾ==ਚੇਤਨਾ ਉਠੌ ਅੜੀਏ ਉਠੀ ਨਹੀਂ ਅਜੇ ਪਤਾ ਸੂਰਜ ਕਿੰਨੀ ਅੱਗੇ ਆ ਗਿਆ।
ਚੇਤਨਾ- ਮੈਨੂੰ ਸੌਣ ਦੇ ਸਵੇਰਾ ਮੈਂ ਉਠ ਕੇ ਕੀ ਕਰਨਾ ?
ਸਵੇਰਾ- ਉਠ ਭੈਣੇ ਕਿੰਨੇ ਵੀਰ ਤੇ ਭੈਣਾਂ ਬਾਹਰ ਤੇਰੀ ਰਾਹ ਵੇਖ ਰਹੇ ਨੇ।ਵੱਡੇ ਵਡੇਰੇ ਚਾਹ ਰਹੇ ਨੇ ਤੂੰ ਆਵੇਂ ਤੇ ੳੇਹਨਾਂ ਦੇ ਲਾਡਲਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਤੁਰੇਂ।
ਚੇਤਨਾ- ਮੇਰੀ ਕੌਣ ਸੁਣਦਾ ਹੈ?ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਅਧੁਨਿਕਤਾ ਨੇ ਨੁਕਰੇ ਲਾ ਕੇ ਰੱਖ ਤਾ।,
ਸਵੇਰਾ-- ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਬੇਗਾਨੇ ਮੁਲਕਾਂ ਚ ਜਾ ਕੇ ਛਾ ਗਈ ਤੇ ਤੂੰ ਆਪਨੇ ਮੁਲਕ ਵਿੱਚ ਸੁੱਤੀ ਹੀ ਰਹੀ-ਭੈਣੇ
ਸੁਣ ਛਵੇਤਾ ਦੇ ਬੋਲ, ਸੁਣ ਅੰੰਿਮ੍ਰਤ ਵੇਲੇ ਦੀ ਗੁਹਾਰ ਸੁਣ ਅੜੀਏ, ਜਿਹੜੈ ਸੁੱਤੇ ਰਹੇ, ਸੌਂ ਹੀ ਗਏ, ਤੂੰ ਉਠ,-ਛੇ ਮਹੀਨੇਂੇ ਬਾਦ ਤੇ ਕੁੰਭਕਰਨ ਵੀ ਉਠ ਪਿਆ ਸੀ ਤੇ ਤੂੰ ਸੱਤਰ ਸਾਲ ਤੋਂ ਨੀ੍ਹ ਉਠੀ।
ਚੇਤਨਾ - ਅੜੀਏ ਦੱਸ ਕੀ ਕਰਾਂ,ਮੈਂ ਜਦ ਵੀ ਇਸ ਮਹਾਨ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਉਠੀ ਹਾਂ ਰਸੂਖ ਵਾਲਿਆਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਭੰਨਿਆ ਕਿ ਮੈਂ ਉਠਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਵੀ ਸ਼ਹਿ ਕੇ ਰਹਿ ਗਈ। ਤੂੰ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਦੀ ਗਲ ਕਰਨੀ ਏਂ ਉਹ ਮੇਰੀ ਜੁੜਵਾਂ ਹੈ,ਉਹਨੂੰ ਵੀ ਮੇਰੇੇ ਨਾਲ ਹੀ ਕੁੱਟ ਪਈ ਸੀ ਉਹ ਵੀ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਹੀ ਜੁਲਮ ਵੇਖਦੀ ਰਹੀ,ਪਰ ਉਹਨੇ ਜਦ ਵੇਖਿਆ ਇਥੇ ਭੈਂਸ਼ ਵੱਡੀ ਹੈ ਅਕਲ ਛੋਟੀ ਹੈ,ਤੇ ਉਸ ਸੂਝ ਦੀ ਬਾਂਹ ਫੜੀ ਤੇ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਗਈ,ਬਾਹਰਲਿਆਂ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਕਦਰ ਕੀਤੀ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੇ ਦਰਾਂ ਤੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਪਨਾਹ ਦਿੱਤੀ,ਬਲਕਿ ਪੂਜਾ ਕੀਤੀ।
ਮੈਂ ਦੇਸ਼ ਪ੍ਰੇਮ ਵਿੱਚ ਅੰਨ੍ਹੀ ਹੋਈ ਰਹੀ,ਇਹੋ ਸੋਚਦੀ ਸ਼ਾਂ ਕਿ ਇਕ ਦਿਨ ਤੇ ਮੇਰੀ ਵੀ ਕੋਈ ਸੁਣੇਗਾ,ਇਕ ਦਿਨ ਤੇ ਪਛਤਾਉਣਗੇ।ਮੈਨੂੰ ਲਗਾ ਇਹਨਾਂ ਬਹੁਤੇ ਸਿਆਣਿਆ ਦਾ ਸਾਥ ਦੇਣਾ ਮੇਰਾ ਧਰਮ ਹੈ।ਇਥੇ ਤੇ ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ "
" ਘਰ ਦਾ ਜੋਗੀ ਜੋਗੜਾ ਤੇ ਬਾਹਰ ਦਾ ਜੋਗੀ ਸਿੱਧ " ਉਦੋਂ ਵੇਲਾ ਸੀ ਮੈਂ ਵੀ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਨਾਲ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦੀ।
ਸਵੇਰਾ- ਕਮਲੀ ਨਾਂ ਹੋਵੇ ਤੇ ਇੰਜ ਨਾ ਸੋਚ ਉਠ ਅਜੇ ਵੀ ਵੇਲਾ ਹੈ ਕਰ ਹਿੰਮਤ ਤੇ ਅਪਨੇ ਪਿਆਰਿਆਂ ਨੂੰ ਆਵਾਜ਼ ਦੇ,ਲਾ ਗੁਹਾਰ" ਜਾਗੋ ਭਾਈ ਮੈਂਂ ਉਠ ਗਈ,"ਆਵਾਜ਼ ਦੋ ਹਮ ਏਕ ਹੈਂ" ਸਾਰੇ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਨੇ।
ਚੇਤਨਾ- ਮੈਂਂ ਹਰ ਪੰਜ ਸਾਲ ਬਾਦ ਉਠਦੀ ਹਾਂ,ਬਸਤੀ ਬਸਤੀ,ਗਲੀ ਗਲੀ ਗੇੜੀ ਵੀ ਦੇਨੀ ਹਾਂ।ਸਮਝਣ ਵਾਲੇ ਸਮਝ ਜਾਂਦੇ ਹਨ,ਤੇ ਅਨਾੜੀ ਜਿਹਨਾਂ ਨੂੰੰ ਦੋ ਬੋਤਲਾਂ ਉਮਰ ਭਰ ਦੀ ਕਮਾਈ ਦਿਸਣ ਲਗਦੀ ਹੈ,ਉਹ ਮੈਨੂੰ ਭਜਾ ਦੇਂਦੇ ਹਨ।ਤੇ ਕੋਈ ਸਾਜਿਸ਼ੀ ਮੇਰੀ ਸੰਘੀ ਨੱਪ ਦੇਂਦਾ ਤੇ ਕੋਈ ਮੇਰੀ ਪੂਛ ਦੱਬ ਦੇਂਦਾ।
ਸਵੇਰਾ-ਕਮਲੀਏ ਸੂਰਜ ਨੂੰ ਲੋਕ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਕਹਿੰਦੇ,ਸਾਰੇ ਸ਼ਾਇਰ ਤੇ ਸਾਰੇ ਆਸ਼ਕ ਦੁਆਵਾਂ ਮੰਗਦੇ 'ਸੂਰਜ ਬਦਲੀ ਚ ਵੜਿਆ ਰਹੇ' ਕਿਸਾਨ ਕਹਿੰਦੈ'ਰੱਬਾ ਰੱਬਾ ਮੀਂਹ ਵਸਾ ਸਾਡੀ ਕੋਠੀ ਦਾਣੇ ਪਾ। ਸਿਆਣੇ ਦੁਆ ਮੰਗਦੇ ਨੇ 'ਸੂਰਜਾ ਤੂੰ ੰਮਘਦਾ ਰਹੀਂ"ਸੂਰਜ ਨੂੰ ਪਤਾ ਮੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ਇਹਨਾਂ ਬੁਧੂਆਂ ਦਾ ਗੁਜਾਰਾ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਸਾਥ ਜਰੂਰ ਦੇਣਾ,ਇਸ ਤਰਾਂ ਤੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ਵੀ ਇਹਨਾਂ ਦਾ ਗੁਜਾਰਾ ਨਹੀਂ,ਤੂੰ ਉਠ ਜਾ-ਧਰਤੀ ਮਾਂ ਦੀ ਰੀਸ ਕਰ,ਕਿੰਨੀ ਲਤੜਦੀ ਹੈ ਫਿਰ ਵੀ ਬੰਦੇ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠੋਂ ਨਹੀਂ ਨਿਕਲਦੀ।
ਚੋਣਾਂ ਦਾ ਵੇਲਾ ਨੇੜੈ ਨੇੜੇ ਆ ਰਿਹੈ ੈਤੇ ਵੇਖ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਵੀ ਚੋਣਾਂ ਨੇ ਤੇ ਜਾਗਰੂਕਤਾ ਤੇ ਸੂਝ ਨੇ ਕਿਵੇਂ ਵੋਟਰਾਂ ਦੇ ਸਿਰਾਂ ਨੂੰੰ ਘੁਮਾਉਣੀ ਲਾਈ ਐ।ਤੇ ਤੂੰ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਐਂ,ਉਠ ਚਲ ਦਿਲ ਤੋਂ ਦਿਲ ਤੱਕ....ਸਿਰ ਤੋਂ ਸਿਰ ਤੱਕ....
ਚੇਤਨਾ-ਕਿਵੇਂ ਜਾਵਾਂ ਅੜੀਏ ਇਥੇ ਤੇ ਮੈਨੂੰੰ ਦਕੀਆਨੂਸੀ,ਬੁੱਢੀ,ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦੈ।
ਸਵੇਰਾ-ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਦਸਿਆ ਹੁਣੇ ਸੂਰਜ ਤੇ ਧਰਤੀ ਦੀ ਮਿਸਾਲ ਤੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ,ਚਲ ਉਠ ਮੈਂਂ ਵੀ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਚਲਦੀ ਹਾਂ॥
ਚੇਤਨਾ= ਭੈਣ ਚਲ ਫੇਰ ਮੇਰਾ ਹੱਥ ਫੜ ਕੇ ਰਖੀੀਂ।ਪਰ ਗੱਲ ਸੁਣ ਮੈਨੂੰ ਤੇ ਤੂੰ ਉਠਾ ਲਿਐ,ਵੋਟਰਾਂ ਨੂੰ ਕਿਵੇ ਉਠਾਵੇਗੀ ? ਉਹ ਤੇ ਕੜਕਦੇ ਹਾਰਨ ਸੁਣ ਕੇ ਨਹੀਂ ਤ੍ਰਭਕਦੇ,ਸਵੇਰੇ ਸ਼ਾਮ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਲਾਉਡ ਸਪੀਕਰ ਚਲਦੇ,ਅੱਗਾਂ ਲਗੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ,ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਤੇ ਖਾਰਿਸ਼ ਵੀ ਨ੍ਹੀ ਹੁੰਦੀ,ਮੇਰੀ ਮੱਧਮ ਵਾਜ਼ ਕਿਵੇਂ ਸੁਣ ਜੂ?
ਭੈਣੇ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਭੁੱਖ ਤੇ ਪੁਲਿਸ ਜਿੰਦਾ ਨੇ ਚੇਤਨਤਾ ਨਹੀਂ  ਟਿਕ ਸਕਦੀ ਬਲਕਿ ਜੰਮ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ ਤੇ ਇਹੋ       ਮੇਰੀ ਮੌਤ ਹੈ।
ਸਵੇਰਾ-ਤੂੰ ਚਲ ਮੇਰੇ ਨਾਲ' ਮੈਂਂ ਜਾਣਾ ਮੇਰਾ ਕੰਮ,'' ਬੱਸ ਤੂੰ ਡਰਨਾ ਨਹੀਂ।
ਚੇਤਨਾ- ਚਲ ਫਿਰ ਹੁਣ ਨਹੀਂ ਮੈਂ ਡਰਦੀ' ਡਰਿਆ ਸੋ ਮਰਿਆ,ਜੇ ਹੁਣ ਵੀ ਲੋਕ ਚੇਤੰਂਨ ਨਾਂ ਹੋਏ ਤੇ ਫਿਰ ਜਾਣ ਭਾੜ ਵਿੱਚ। "" ਸੁਣੋ -ਅਣਹੋਣੀ' ' ਹੋਣੀ' ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਤਕੜੀ ਤੇ ਜਾਲਿਮ ਹੁੰਦੀ ਐ।॥
ਛਵੇਤਾ----"  ਤੁਝੈ ਦੁਸ਼ਮਣੋਂ ਕੀ ਖ਼ਬਰ ਨਹੀਂ ਮੁਝੈ ਦੋਸਤੋਂ ਕਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ-ਕਾਹੇ ਕੀ ਦੁਸ਼ਮਨੀ
ਸਰੇ ਆਇਨਾ ਕੋਈ ਔਰ ਹੈ,ਪਸੇ ਆਇਨਾ ਕੋਈ ਔਰ ਹੈੈ-ਸੋ ਤੋਲੋ,ਸੋਚੋ ਕਰੋ,॥ਸਮਝੈ......

ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ  ਤਰਨ ਤਾਰਨ  9780282816

14 Jan. 2017