ਕੁਰਸੀ ਤੇ ਦਿਲ - ਕੰਧਾਲਵੀ

ਹਸਪਤਾਲ ਦੇ ਬਿਸਤਰ ਉੱਤੇ,
ਇਕ ਬੰਦਾ ਹੋ ਗਿਆ ਪੂਰਾ।
ਜਮਦੂਤਾਂ ਨੇ ਲਾ ਲਿਆ ਅੱਗੇ,
ਜੋ ਬਣਦਾ ਸੀ ਬੜਾ ਸੂਰਾ।
ਤੂੜੀ ਦੀ ਪੰਡ ਵਾਂਗੂੰ ਸੁੱਟਿਆ,
ਉਨ੍ਹੀਂ ਧਰਮ ਰਾਜ ਦੇ ਅੱਗੇ।
ਕਹਿੰਦੇ ਐਡੀ ਲਾਸ਼ ਧੂਣ ਨੂੰ,
ਕਈ ਘੰਟੇ ਸਾਨੂੰ ਘੰਟੇ ਲੱਗੇ।

ਲੋਹਾ ਲਾਖਾ ਧਰਮ ਰਾਜ,
ਓਏ ਆਹ ਕੀ ਚੁੱਕ ਲਿਆਏ,
ਦਿਲ ਕਿੱਥੇ ਰੱਖ ਆਏ ਏਹਦਾ?
ਖਾਲੀ ਪਿੰਜਰ ਹੀ ਲੈ ਆਏ।
ਹਸਪਤਾਲ ਨੂੰ ਫੂਨ ਲਗਾ ਕੇ,
ਗੱਲ ਧਰਮਰਾਜ ਨੇ ਪੁੱਛੀ।
ਮਰਨ ਵਾਲਾ ਕੀ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ?
ਤੇ ਖੁੱਲ੍ਹ ਗਈ ਸਾਰੀ ਗੁੱਥੀ।

ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਮਨਿਸਟਰ ਸੀ ਉਹ,
ਕਰਦਾ ਸੀ ਵੱਡੇ ਘੁਟਾਲੇ।
ਦਲ ਬਦਲੂ ਸੀ ਰੱਜ ਕੇ ਪੂਰਾ,
ਬੜੇ ਪੁੱਠੇ ਸੀ ਇਹਦੇ ਚਾਲੇ।
ਚੋਣਾਂ ਵੇਲੇ ਉਧਰ ਹੁੰਦਾ,
ਜਿਧਰ ਪੱਲੜਾ ਭਾਰੀ।
ਜੋੜ-ਤੋੜ ਵਿਚ ਸ਼ਾਤਰ ਪੂਰਾ,
ਜਿੱਤ ਲੈਂਦਾ ਬਾਜ਼ੀ ਹਾਰੀ।

ਦੀਨ ਈਮਾਨ ਵੇਚ ਕੇ ਖਾਂਦਾ,
ਹੰਢਿਆ ਹੋਇਆ ਸ਼ਿਕਾਰੀ,
ਹਰ ਸਰਕਾਰ ‘ਚ ਬਣੇ ਮੰਤਰੀ,
ਇਹਨੂੰ ਕੁਰਸੀ ਬੜੀ ਪਿਆਰੀ,

ਧਰਮ ਰਾਜ ਕਹਿੰਦਾ ਜਮਦੂਤੋ,
ਤੁਸੀਂ ਦਫ਼ਤਰ ਇਹਦੇ ਜਾਉ।
ਦਿਲ ਇਹਦਾ ਕੁਰਸੀ ਵਿਚ ਫ਼ਸਿਆ,
ਉੱਥੋਂ ਚੁੱਕ ਲਿਆਉ।

ਕੰਧਾਲਵੀ