ਡਾਕਟਰ ਦਿਵਸ: ਜਦੋਂ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਪਿੱਛੇ ਰਹਿ ਗਈ ਤੇ ਵਪਾਰ ਅੱਗੇ ਨਿਕਲ ਗਿਆ - ਬਲਦੇਵ ਸਿੰਘ ਖਾਲਸਾ
ਅੱਜ ਦੇ ਦਿਨ ਨੂੰ "ਡਾਕਟਰ ਦਿਵਸ" ਵਜੋਂ ਮਨਾਇਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਹਰ ਪਾਸੇ ਪੋਸਟਰ, ਲੇਖ ਅਤੇ ਸਮਾਰੋਹਾਂ ਵਿੱਚ ਡਾਕਟਰਾਂ ਦੀ ਮਹਿਮਾ ਗਾਈ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਹ ਉਹੀ ਪੇਸ਼ਾ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਕਦੇ "ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਦੂਜੇ ਰੂਪ" ਦੀ ਸਨਮਾਨਤ ਉਪਮਾ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂਦੀ ਸੀ। ਡਾਕਟਰ ਉਹ ਹੁੰਦੇ ਸਨ ਜੋ ਨਾ ਸਿਰਫ ਇਲਾਜ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਸਗੋਂ ਹੌਸਲਾ ਦਿੰਦੇ, ਸਹਾਰਾ ਬਣਦੇ ਤੇ ਇਕ ਮਾਂ ਵਾਂਗ ਦਿਲਾਸਾ ਵੀ।
ਪਰ ਅਫ਼ਸੋਸ, ਸਮਾਂ ਬਦਲ ਗਿਆ ਹੈ।
ਅੱਜ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਹਸਪਤਾਲ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਪਹਿਲਾ ਸਵਾਲ ਇਹ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਕਿ "ਮਰੀਜ਼ ਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਆ?"
ਸਵਾਲ ਹੁੰਦਾ ਹੈ — "ਕੇਸ ਵਾਲਾ ਕਿੰਨਾ ਭਰੋਸੇਯੋਗ ਲੱਗਦਾ?"
ਮਰੀਜ਼ ਦੇ ਤਾਪਮਾਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉਸ ਦੇ ਬੈਂਕ ਬੈਲੈਂਸ ਦੀ ਜਾਂਚ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਕੋਈ ਸਮਾਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਪਿੰਡਾਂ-ਪਿੰਡਾਂ ਚੀਕਾ ਉੱਡ ਕੇ ਡਾਕਟਰ ਮਰੀਜ਼ ਦੇ ਘਰ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਦੇ। ਅੱਜ ਦੇ "ਕਰੋੜਪਤੀ ਹਸਪਤਾਲਾਂ" ਵਿਚ ਜੇ ਲੱਖਾਂ ਰੁਪਏ ਦੇ ਡਿਪਾਜ਼ਿਟ ਦੇ ਬਾਅਦ ਵੀ ਮਰੀਜ਼ ਦੀ ਸਾਂਸ ਨਿਕਲ ਜਾਵੇ, ਤਾਂ ਵੀ ਮਸ਼ੀਨਾਂ ਦੇ ਬਿਲ ਕੱਟਣ ਵਿੱਚ ਕਮੀ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ।
ਡਾਕਟਰੀ ਹੁਣ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਨਹੀਂ ਰਹੀ, ਇਹ "ਮੁਲਟੀ-ਸਪੈਸ਼ਲਟੀ ਬਿਜ਼ਨੈਸ ਮਾਡਲ" ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ।
ਆਈਸੀਯੂ ਦੇ ਦਰਵਾਜ਼ਿਆਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ ਮੌਤ ਨਾਲ ਜੰਗ ਨਹੀਂ, ਪੈਸੇ ਨਾਲ ਲੜਾਈ ਚੱਲ ਰਹੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।
ਇਹ ਲੇਖ ਸਾਰਿਆਂ ਡਾਕਟਰਾਂ ਲਈ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰ ਹੈ ਜੋ ਡਿਗਰੀ ਨੂੰ ਦਿਲ ਦੀ ਨਹੀਂ, ਦੌਲਤ ਦੀ ਚਾਬੀ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ।
ਸਭ ਇਨਸਾਫ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਇਹ ਸੋਚਣਾ ਵੀ ਅਜਿਹਾ ਹੀ ਹੈ ਜਿਵੇਂ ਹਰ ਸਫ਼ੈਦ ਕੋਟ ਅੰਦਰ ਦਿਲ ਵੀ ਸਾਫ਼ ਹੋਵੇ।
ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ, ਅਸੀਂ ਆਸ ਰੱਖਦੇ ਹਾਂ — ਕਿ ਜਿਵੇਂ ਇੱਕ ਮਾਂ ਆਪਣਾ ਫਰਜ਼ ਨਹੀਂ ਭੁਲਦੀ, ਇੱਕ ਅਸਲ ਡਾਕਟਰ ਵੀ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿਮੇਵਾਰੀ ਨਹੀਂ ਭੁਲਦਾਅੱਜ ਡਾਕਟਰ ਦਿਵਸ 'ਤੇ ਸਿਰਫ ਫੁੱਲ ਨਹੀਂ, ਇਕ ਸਵਾਲ ਵੀ ਰੱਖੀਏ:ਕੀ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਡਾਕਟਰਾਂ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰ ਰਹੇ ਹਾਂ ਜੋ ਚੁੱਕਦੇ ਸਨ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨੂੰ, ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜੋ ਚੁੱਕਦੇ ਨੇ ਸਿਰਫ ਫੀਸ ਦੀ ਰਸੀਦ?
