ਗ਼ਜ਼ਲ - ਅਮਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ
ਉਹ ਹੀ ਬੰਦਾ ਚੁਸਤ ਕਹਾਏ।
ਦੋ ਪਾਸੀਂ ਜੋ ਲੂਤੀ ਲਾਏ।
ਕਿਹੜੇ ਅਪਣੇ ਕੌਣ ਪਰਾਏ।
ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਹੀ ਵਕਤ ਬਤਾਏ।
ਇਕ ਦੇ ਉੱਪਰ ਰੱਖ ਭਰੋਸਾ,
ਉਹ ਹੀ ਬੇੜੇ ਪਾਰ ਲਗਾਏ।
ਮੰਜਿਲ ਨੂੰ ਉਹ ਪਾ ਨੀ ਸਕਦਾ,
ਚੱਲਣ ਤੋੰ ਜਿਹੜਾ ਘਬਰਾਏ।
ਨੇਤਾ ਉਹ ਹੀ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹੈ,
ਜਿਹੜਾ ਉਂਗਲਾਂ ਉਪਰ ਨਚਾਏ
ਰੌਲੇ ਦੀ ਜੜ ਤੰਗੀ ਬਣਦੀ,
ਪੈਸਾ ਝਗੜੇ ਸੱਭ ਮੁਕਾਏ।
ਮਤਲਬ ਖੋਰੇ ਬਣਗੇ ਸਾਰੇ,
ਇਕ ਹੀ ਮਾਂ ਦੇ ਪੇਟੋਂ ਜਾਏ।
ਸੁੱਖ ਸਮੇਂ ਦੇ ਦੋਸਤ ਮਿੱਤਰ,
ਦੁੱਖ ਸਮੇਂ ਨਾਂ ਨੇੜੇ ਆਏ।
ਤਕੜੇ ਉਸ ਨੂੰ ਨਫਰਤ ਕਰਦੇ,
ਮਿਹਨਤ ਦੀ ਜੋ ਰੋਟੀ ਖਾਏ।
ਘਰ 'ਚੋਂ ਰੌਲੇ ਹੀ ਮੁਕ ਜਾਵਣ,
ਜੇਕਰ ਸੱਸੂ ਮਾਂ ਬਣ ਜਾਏ।
ਤੰਤਰ ਫੜ ਕੇ ਜੇਲ੍ਹੀਂ ਡੱਕੇ,
ਹੱਕਾਂ ਦੀ ਜੋ ਅਵਾਜ਼ ਉਠਾਏ।
ਭੁੱਲ ਗਏ ਹਾਂ ਫਤਹਿ ਬੁਲੌਣੀ,
ਸਾਰੇ ਆਖਣ ਵਾਏ ਵਾਏ।
ਅਪਣੇ ਤੋਂ ਮਾੜੇ ਨੂੰ ਸਿੱਧੂ,
ਕੋਈ ਵੀ ਨਾਂ ਹੱਸ ਬੁਲਾਏ।
ਅਮਰਜੀਤ ਸਿੰਘ ਸਿੱਧੂ
+4917664197996
