ਕੋਲਿਆਂ ਦੀ ਦਲਾਲੀ - ਅਮਰ ਮੀਨੀਆਂ ਗਲਾਸਗੋ

ਕਨੇਡਾ, ਅਮਰੀਕਾ, ਯੂਰਪ ਜਾਂ ਹੋਰ ਵਿਕਾਸਸ਼ੀਲ ਦੇਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਗੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ ਢੰਗ ਨਾਲ ਦਾਖਲ ਹੋਏ, ਅਣਵਿਆਹੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦੀ ਪਹਿਲੀ ਪਸੰਦ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਨਾ ਕਿਵੇਂ ਇਸ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਪੱਕੀ ਵਸਨੀਕ ਕੁੜੀ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਵਾ ਕੇ, ਪੱਕੀ ਨਾਗਰਿਕਤਾ ਲਈ ਜਾਵੇ। ਸਾਡੇ ਇੰਗਲੈਂਡ ਵਿੱਚ ਬਹੁ ਗਿਣਤੀ ਦੁਆਬੇ ਨਾਲ ਸੰਬੰਧਿਤ ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਦੀ ਹੈ। ਦੁਆਬੀਏ ਤਾਂ ਅੰਗਲੀ ਸੰਗਲੀ ਅੜਾ ਕੇ ਲਾਲ ਪਾਸਪੋਰਟ ਜੇਬ ਵਿੱਚ ਪਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਪਰ ਮਝੈਲ ਭਾਉ ਤੇ ਮਲਵਈ ਵਾਲੇ ਬਾਈ ਜੀ, ਤਰਲੇ ਲੈਂਦੇ ਹੀ ਬੁੱਢੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਸੋਹਣਾ ਸੁਨੱਖਾ, ਦਾਰੇ ਭਲਵਾਨ ਦੇ ਪਿੰਡਾਂ ਵੱਲ ਦਾ ਜੋਗਾ ਭੁੱਲਰ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਜੋਗੇ ਦੇ ਪਿਉ ਦਾਦੇ ਭਲਵਾਨੀ ਕਰਦੇ ਸਨ ਤੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਬਹੁਤ ਸ਼ੌਕ ਜੋਗਾ ਵੀ ਰੱਖਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਜਿੰਮ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਘਰੇ ਵੀ ਜਿੰਮ ਦਾ ਸਮਾਨ ਰੱਖਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਵਰਜ਼ਿਸ ਕਰਨ ਦੀ ਆਦਤ ਜੋਗੇ ਨੇ ਹੀ ਪਾਈ। ਗੁਰੂ ਘਰ ਦਾ ਬੜਾ ਪ੍ਰੇਮੀ ਸੀ ਜੋਗਾ। ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਲੰਗਰ ਛਕ ਕੇ ਤੇ ਗੱਪਾਂ ਮਾਰਕੇ ਘਰੇ ਆ ਜਾਂਦੇ ਪਰ ਉਹ ਐਤਵਾਰ ਦੀ ਸਾਰੀ ਛੁੱਟੀ ਗੁਰੂ ਘਰ ਸੇਵਾ ਵਿੱਚ ਹੀ ਬਿਤਾਉਂਦਾ। ਉਸਦੀ ਡੀਲ ਡੌਲ ਤੇ ਸੇਵਾ ਭਾਵਨਾਂ ਵੇਖ ਕੇ ਇਕ ਕੁੜੀ ਉਸ ਤੇ ਮੋਹਿਤ ਹੋ ਗਈ। ਗੱਲਬਾਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਿਆਰ ਤੇ ਫਿਰ ਗੱਲ ਵਿਆਹ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਈ। ਕੁੜੀ ਵਾਲਿਆਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਜੋਗੇ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਧੱਕੇ ਨਾਲ ਹੀ ਵਿਚੋਲਗਿਰੀ ਵਿੱਚ ਘੜੀਸ ਲਿਆ।ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ, ਮੇਰੀ ਤਾਈ ਨੇ ਸਾਡੇ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਪੇਕਿਆਂ ਤੋਂ ਰਿਸ਼ਤੇ ਕਰਵਾਏ ਸਨ। ਪਰ ਸਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਛਿੱਤਰ ਹੀ ਖਾਧੇ। ਤਾਏ ਦੀ ਗਾਲ਼ ਦੁੱਪੜ ਵੱਖਰੀ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਤਾਈ ਨੂੰ ਹੱਸਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ਕਿ ਤਾਈ ਭਰੋਵਾਲ ਵਾਲੇ ਦਿਦਾਰ ਸੰਧੂ ਨੇ ਗਾਣਾ ਤੇਰੇ ਤੇ ਹੀ ਗਾਇਆ ਸੀ ਕਿ, "ਵੱਗ ਕੁੜੀਆਂ ਦਾ ਪੇਕਿਆਂ ਤੋਂ ਸਹੁਰੇ ਵਾੜਤਾ। ਪਰ ਤਾਈ ਕਹਿੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਭਾਈ ਇਹ ਤਾਂ ਕੋਲਿਆਂ ਦੀ ਦਲਾਲੀ ਵਾਲਾ ਕੰਮ ਆ, ਮੂੰਹ ਸਿਰ ਕਾਲਾ ਤਾਂ ਹੁੰਦਾ ਹੀ ਹੁੰਦਾ। ਵਿਚੋਲਗਿਰੀ ਵਾਲੇ ਕੁੱਤਖਾਨੇ ਤੋਂ ਤਾਂ ਬੰਦਾ ਦੂਰ ਹੀ ਰਹੇ" । ਇੱਥੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਹੀ ਸਾਰਿਆਂ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਸੀ ਇਸ ਕਰਕੇ ਜੋਗੇ ਭਾਉ ਲਈ ਵਿਚੋਲੇ ਵਾਲਾ ਅੱਕ ਚੱਬ ਹੀ ਲਿਆ। ਮੈਂ ਤੇ ਮਾਛੀਕੇ ਵਾਲਾ ਬਾਈ ਇਕਬਾਲ ਕਲੇਰ, ਕੁੜੀ ਦੇ ਪਿਉ ਨੂੰ ਮਿਲੇ। ਗੁਜਰਵਾਲੀਏ ਗਰੇਵਾਲ ਨੇ ਮੁੰਡੇ ਦੀ ਜਾਤ ਗੋਤ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਹੋਰ ਕੱਖ ਨੀ ਪੁੱਛਿਆ ਤੇ ਹਾਂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਜਿਵੇਂ ਉਹ ਵੀ ਜੋਗੇ ਵਰਗੇ ਜੋਗ ਰਿਸ਼ਤੇ ਦੀ ਉਡੀਕ ਵਿੱਚ ਹੀ ਬੈਠੇ ਸੀ। ਮਹੀਨੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵਿੱਚ ਵਿਆਹ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਦੋ ਕੁ ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਜੋਗਾ ਭਾਉ ਪੱਕਾ ਵੀ ਹੋ ਗਿਆ। ਜਦੋਂ ਕਦੇ ਵੀ ਦੋਨੋਂ ਮਿਲਦੇ ਤਾਂ ਬਾਈ ਜੀ ਬਾਈ ਜੀ ਕਰਦਿਆਂ ਦਾ ਮੂੰਹ ਸੁੱਕਦਾ। ਬੜਾ ਮਾਣ ਸਤਿਕਾਰ ਕਰਦੇ।ਸੋਹਣੀ ਜੋੜੀ ਦਾ ਸੁਮੇਲ ਕਰਾਉਣ ਦਾ ਭਰਮ ਪਾਲ ਕੇ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਅੰਦਰੋਂ ਅੰਦਰ ਖੁਸ਼ ਹੋਈ ਜਾਂਦਾ। ਤਾਈ ਦੇ ਵਿਚੋਲਪੁਣੇ ਵਾਲੀ ਨਸੀਅਤ ਵੀ ਝੂਠੀ ਜਿਹੀ ਲੱਗਦੀ। ਪੱਕੀ ਮੋਹਰ ਲੁਆ ਕੇ ਜੋਗਾ ਦੋ ਕੁ ਮਹੀਨੇ ਲਈ ਪਿੰਡ ਛੁੱਟੀ ਗਿਆ। ਘਰਵਾਲੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕੰਮਕਾਰ ਦਾ ਬਹਾਨਾ ਪਾ ਦਿੱਤਾ। ਉਸੇ ਦੌਰਾਨ ਜੋਗੇ ਦੀ ਜੋਗਣ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਉਸਦਾ ਪੁਰਾਣਾ ਪ੍ਰੇਮੀ ਆ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਗਰੇਵਾਲ ਪ੍ਰਵਾਰ ਨੇ ਸਿਰੇ ਤੋਂ ਹੀ ਨਕਾਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਕੁੜੀ ਦੀਆਂ ਮਿੰਨਤਾ, ਤਰਲੇ ਤੇ ਧਮਕੀਆਂ ਵੀ ਜਾਤ ਪਾਤ ਦੀ ਕੰਧ ਤੋੜ ਨਾ ਸਕੀਆਂ। ਇਹੀ ਕਾਰਨ ਸੀ ਕਿ ਜੋਗੇ ਦੇ ਹਲਦੀ ਵਾਲਾ ਵੱਟਣਾ ਜਲਦੀ-ਜਲਦੀ ਲੱਗ ਗਿਆ। ਇੰਡੀਆ ਤੋਂ ਵਾਪਸ ਆਏ ਜੋਗੇ ਨੂੰ ਵੀ ਇਧਰੋਂ ਓਧਰੋਂ ਭਿਣਕ ਲੱਗ ਗਈ ਕਿ ਦੋ ਮਹੀਨੇ ਕਿਸੇ ਓਪਰੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਘਰ ਰੰਗ ਭਾਗ ਲਾਈ ਰੱਖੇ ਸਨ। ਰਾਤ ਨੂੰ ਦਸ ਕੁ ਵਜੇ ਇਕ ਦੋਸਤ ਦਾ ਫੋਨ ਆਇਆ ਕਿ ਜੋਗੇ ਨੇ ਆਪਣੀ ਘਰ ਵਾਲੀ ਦੇ ਆਸ਼ਕ ਨੂੰ ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕ੍ਰਿਕਟ ਬੈਟ ਨਾਲ ਕੁੱਟਿਆ ਹੈ ਤੇ ਸਿਰ ਪਾੜ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।ਬਚਣਾਂ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਹੈ ਤੇ ਜੋਗਾ ਅੰਦਰ ਹੈ। ਮੈਂ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ, ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮਝੈਲ ਹੁੰਦੇ ਲੜਾਈ ਨੂੰ ਸ਼ੇਰ ਹੀ ਆ ਪਰ ਜੋਗਾ ਇਹੋ ਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇੰਨਾਂ ਸਾਉ ਬੰਦਾ ਇੱਡਾ ਵੱਡਾ ਫੈਸਲਾ ਕਿਵੇਂ ਲੈ ਗਿਆ। ਮੁੰਡਾ ਮਰਨੋਂ ਬਚ ਗਿਆ ਸੀ ਪਰ ਜੋਗੇ ਨੂੰ ਇਰਾਦਾ ਕਤਲ ਕੇਸ ਵਿੱਚ ਪੰਜ ਸਾਲ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਹੋ ਗਈ। ਮੁਲਾਕਾਤ ਵੇਲੇ ਜੋਗੇ ਨੇ ਆਪਣੇ ਕਾਰਨਾਮੇ ਤੇ ਪਛਤਾਵਾ ਕਰਦੇ ਨੇ ਦੱਸਿਆ, "ਕਿ ਬਾਈ, ਮੈਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਦੱਸ ਬੈਠਾ। ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਪੰਪ ਮਾਰ ਮਾਰ ਕੇ ਇਹ ਕੰਮ ਕਰਵਾਇਆ। ਸਾਰੀ ਦਿਹਾੜੀ ਇਕੋ ਹੀ ਰੱਟ ਲਾਈ ਰੱਖੀ," ਉਹ ਸਰਦਾਰਾ ਮਾਰ ਕੇ ਕਾਪਾ ਕਰਦੇ ਸਿਰ ਕਲਮ ਦੋਹਾਂ ਦੇ। ਸਰਦਾਰ ਤਾਂ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦਾ ਜਹੱਨਮ ਤੱਕ ਪਿੱਛਾ ਕਰਦੇ ਆ। ਜਿਹਦੇ ਚ ਗੈਰਤ ਈ ਹੈਨੀ ਉਹ ਸਰਦਾਰ ਕਾਹਦਾ। ਬੈਗੇਰਤਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਜੀਣ ਨਾਲੋਂ ਤਾਂ ਬੰਦਾ ਮਹੁਰਾ ਫੱਕ ਲਵੇ" ।ਐਤਵਾਰ ਗੁਰਦੁਆਰੇ ਕਾਰ ਪਾਰਕਿੰਗ ਵਿੱਚ ਜੋਗੇ ਦੇ ਸੱਸ ਸਹੁਰਾ ਮਿਲ ਗਏ। ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ, ਉਲਾਂਭਾ ਤਾਂ ਦੇ ਦੇਈਏ ਕਿ ਥੋਡੀ ਕੁੜੀ ਦੀ ਕਰਤੂਤ ਕਰਕੇ ਇਕ ਸ਼ਰੀਫ ਬੰਦਾ ਸਲਾਖਾਂ ਪਿੱਛੇ ਚਲਿਆ ਗਿਆ। ਪਰ ਇੱਥੇ ਤਾਂ ਲੈਣੇ ਦੇ ਦੇਣੇ ਪੈ ਗਏ। ਦੋਨੋਂ ਜਣੇ ਫਤਹਿ ਬੁਲਾਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਮੇਰੇ ਤੇ ਵਰ੍ਹ ਪਏ। "ਤੁਸੀਂ ਚੰਗੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਟਕਰਾਏ, ਅੰਬਰਸਰੀਏ ਮਝੈਲ। ਸਾਡੀ ਤਾਂ ਸਾਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਤੋਇ ਤੋਇ ਕਰਵਾਤੀ ਨਾ। ਸਾਡੇ ਵੱਡ ਵਡੇਰੇ ਤਾਹੀਂ ਦਰਿਆਓ ਪਾਰ ਨਾ ਕੁੜੀ ਦਿੰਦੇ ਸੀ ਨਾ ਲੈਂਦੇ ਸੀ। ਤੂੰ ਸਾਡਾ ਮਲਵਈ ਭਰਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਤੇਰੇ ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰ ਕੇ ਝੱਟ ਹਾਂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਪਰ ਤੂੰ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਸਿਰ ਚ ਸੁਆਹ ਹੀ ਪੁਆ ਦਿੱਤੀ। ਉਸ ਬਦ ਮਗਜ਼ੇ ਨੇ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਭਾਫ ਨੀ ਕੱਢੀ। ਉਹਨੂੰ ਕੁਛ ਲੱਗਦੇ ਨੂੰ ਭੰਨਣ ਤੁਰ ਪਿਆ। ਬਾਹਲੀ ਗੱਲ ਸੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਤਲਾਕ ਦੇ ਦਿੰਦਾ ਅਸੀਂ ਆਪੇ ਗੱਲ ਸਾਂਭ ਲੈਂਦੇ। ਪਹਿਲਾਂ ਵੀ ਪੂਰੇ ਪੰਜ ਸਾਲ ਅਸੀਂ ਕੁੜੀ ਦੀ ਸੰਘੀ ਨੱਪੀ ਰੱਖੀ। ਇੱਦਾਂ ਕਿਵੇਂ ਮੰਨ ਲੈਂਦੇ ਜੁਆਈ ਭਾਈ ਕਿਸੇ ਨਿੱਕੀ ਸੁੱਕੀ ਜਾਤ ਨੂੰ। ਹੁਣ ਉਹ ਬਚ ਗਿਆ ਏ ਤੇ ਕੁੜੀ ਪੱਕਾ ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਖੜੂ। ਤੂੰ ਤਾਂ ਅਜੇ ਕੱਲ੍ਹ ਵਲੈਤ ਆਇਆਂ ਏ ਬਾਈ ਸਿਆਂ, ਸਾਡੀ ਤਾਂ ਚਾਲੀ ਸਾਲ ਦੀ ਇੱਜ਼ਤ ਮਿੱਟੀ ਹੋ ਗਈ ਨਾ। ਹੇ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ, ਬਚਾਂਈ ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਮੀਸਣੇ ਵਿਚੋਲਿਆਂ ਤੋਂ"। ਮੈਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਕੁਝ ਕਹਿਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ, ਮਾਰੀ ਸੈਲਫ ਤੇ ਔਹ ਗਏ, ਔਹ ਗਏ। ਮੈਂ ਵਿਚੋਲਗਿਰੀ ਦੀ ਮੁੰਦਰੀ ਪੁਆ ਕੇ, ਇੰਨਾਂ ਕੁ ਤਾਂ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਹੋਇਆ ਕਿ ਮੇਰੀ ਬੇਜ਼ਤੀ ਦਾ ਲਾਈਵ ਟੈਲੀਕਾਸਟ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਵੇਖਿਆ।


                                    ਦੂਜਾ ਪੇਚਾ ਮੇਰੇ ਕੰਮ ਤੇ ਪੈ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਗੁਜਰਾਤੀ ਪਟੇਲਾਂ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਛੋਟਾ ਮੁੰਡਾ ਰਾਹੁਲ ਪਟੇਲ, ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਖੂਬਸੂਰਤ ਗੋਰੀ ਤੇ ਲੱਟੂ ਹੋ ਗਿਆ। ਗੱਲ ਪਿਆਰ ਤੋਂ ਵਿਆਹ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਈ। ਗੱਲ ਵੱਡੇ ਪਟੇਲ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚੀ ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਇਕ ਹਫਤੇ ਦਾ ਨੋਟਿਸ ਦੇ ਕੇ ਕੰਮ ਤੋਂ ਫਾਰਗ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।ਇਕ ਦਿਨ ਰਾਹੁਲ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ, "ਭਾਜੀ ਹਮ ਨੇ ਸ਼ਾਦੀ ਕਰਵਾਨੀ ਹੈ। ਆਪ ਹਮਾਰੀ ਹੈਲਪ ਕਰੋ। ਗੋਰੀ ਕੇ ਗਰ ਵਾਲੋਂ ਕੋ ਤੋ ਕੋਈ ਪਰੋਬਲਮ ਨਹੀਂ ਹੈ ਪਰ ਮੇਰੇ ਕੋ ਏਕ ਵਿਟਨਿੱਸ ਕੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ। ਅਗਰ ਆਪ ਮੇਰੇ ਸਾਥ ਰਜਿਸਟਰ ਆਫਿਸ ਮੈਂ ਜਾ ਕਰ ਆਪਣੇ ਸਾਈਨ ਕਰ ਦੇਂ ਤੋਂ ਮੇਰਾ ਕਾਮ ਹੋ ਜਾਏਗਾ" । ਉਸਦੇ ਦੋਸਤ ਤੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ, ਪਟੇਲ ਪ੍ਰਵਾਰ ਦੀ ਨਰਾਜ਼ਗੀ ਸਹੇੜਨ ਤੋਂ ਕੰਨੀ ਕਤਰਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਦੋ ਤਿੰਨ ਦਿਨ ਤਾਂ ਮੈਂ ਹੱਥ ਪੱਲਾ ਨਹੀਂ ਫੜਾਇਆ ਪਰ ਤੇਜ ਤਰਾਰ ਗੁਜਰਾਤੀ ਛੋਕਰੇ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਸਰਦਾਰਾਂ ਦੀ ਦਲੇਰੀ ਵਾਲੀ ਫੂਕ ਛਕਾ ਛਕਾ ਕੇ ਤਿਆਰ ਕਰ ਹੀ ਲਿਆ। ਨਾਲੇ ਮਿੱਠੀਆਂ ਪਿਆਰੀਆਂ ਮਾਰ ਮਾਰ ਕੇ ਤਾਂ ਗੁਜਰਾਤੀਆਂ ਨੇ ਪੂਰੇ ਭਾਰਤ ਤੇ ਰਾਜ ਭਾਗ ਕਾਇਮ ਕਰ ਲਿਆ, ਮੈਂ ਕਿਹੜੇ ਬਾਗ ਦੀ ਮੂਲੀ ਸੀ? ਇੱਥੇ ਵੀ ਮੈਂ ਜਜ਼ਬਾਤੀ ਹੋ ਕੇ ਸੰਨ੍ਹ ਵਿਚਾਲੇ ਫਸ ਗਿਆ ਸੀ। ਜਿਉਂ ਹੀ ਪਟੇਲ ਪ੍ਰਵਾਰ ਵਿੱਚ ਵਿਆਹ ਦੀ ਖਬਰ ਪਹੁੰਚੀ ਤਾਂ ਅਗਲਿਆਂ ਨੇ ਵਿਆਂਦੜ ਜੋੜੇ ਨੂੰ ਸਲਾਮੀ ਤੇ ਵਿਚੋਲੇ ਨੂੰ ਮੁੰਦਰੀ ਤੁਰੰਤ ਹੀ ਪਾ ਦਿੱਤੀ। ਪਟੇਲਾਂ ਨੇ ਜੋੜੀ ਨੂੰ ਘਰੋਂ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਤੇ ਮੈਨੂੰ ਕੰਮ ਤੋਂ। ਰਾਹੁਲ ਗੋਰਿਆਂ ਦਾ ਘਰ ਜੁਆਈ ਬਣ ਗਿਆ ਤੇ ਘਰ ਗਰਿਸਤੀ ਚਲਾਉਣ ਲਈ ਟੈਕਸੀ ਚਲਾਉਣ ਲੱਗਾ। ਸਾਲ ਕੁ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵਿੱਚ ਹੀ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਭੂਤ ਲੱਥਣਾਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ। ਪੰਜ ਛੇ ਬੈੱਡਰੂਮ ਦੇ ਖੁੱਲ੍ਹੇ ਡੁੱਲੇ ਘਰ ਚ ਰਹਿਣ ਦਾ ਆਦੀ ਰਾਹੁਲ, ਦੋ ਬੈੱਡ ਦੇ ਤੰਗ ਜਿਹੇ ਫਲੈਟ ਵਿੱਚ ਕੈਦ ਹੋ ਗਿਆ। ਗੋਰਿਆਂ ਦਾ ਰਹਿਣ ਸਹਿਣ, ਖਾਣ ਪੀਣ ਸਭ ਕੁਝ ਵੱਖਰਾ।  ਕਦੇ-ਕਦੇ ਸੱਸ, ਸਹੁਰੇ ਜਾਂ ਸਾਲੇ ਨਾਲ ਦਿੱਸ ਐਂਡ ਦੈਟ ਵੀ ਹੋ ਜਾਂਦੀ। ਗੋਰੀ ਦੇ ਤੇਵਰ ਵੀ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲੇ ਨਾ ਰਹੇ। ਸ਼ਾਇਦ ਉਸਨੇ ਵੀ ਲਾਲਚ ਵੱਸ ਅੱਕ ਚੱਬਿਆ ਸੀ ਕਿ ਅਮੀਰ ਘਰ ਦਾ ਮੁੰਡਾ ਹੈ। ਵੱਡੀਆਂ ਗੱਡੀਆਂ ਤੇ ਘੁੰਮਾਂਗੇ, ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਸ਼ੈਰ ਕਰਾਂਗੇ,ਨਾਮੀ ਗਰਾਮੀ ਸਟੋਰਾਂ ਤੋਂ ਸ਼ੌਪਿੰਗ ਹੋਵੇਗੀ ਤੇ ਮੌਜਾਂ ਮਾਣਾਂਗੇ। ਪਰ ਕੰਮ ਉਲਟ ਹੋ ਗਿਆ। ਰੱਬ ਦਾ ਲੱਖ ਲੱਖ ਸ਼ੁਕਰ ਕੀਤਾ ਹੋਣਾ ਜਦੋਂ ਨੰਗ ਜੱਟ ਦੀ ਮੁਲਾਹਜ਼ੇਦਾਰੀ ਮਿਹਣੋ ਮਿਹਣੀ ਹੋ ਕੇ ਟੁੱਟੀ ਹੋਵੇਗੀ।
                         ਮਾਛੀਕਿਆਂ ਵਾਲੇ ਇਕਬਾਲ ਕਲੇਰ ਦਾ ਪੱਬ ਸੀ। ਟੈਕਸੀ ਚਲਾਉਂਦਾ ਲੰਘਦਾ ਟੱਪਦਾ ਰਾਹੁਲ, ਕਲੇਰ ਦੇ ਪੱਬ ਤੇ ਰੁਕ ਜਾਂਦਾ ਤੇ ਉਸ ਕੋਲ ਆਪਣੇ ਦੁੱਖੜੇ ਰੋਂਦਾ। ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਘਰਵਾਲੀ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਗੱਲ ਤੇ ਲੜਾਈ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਹੁੰਦਾ। ਸੱਸ ਸਹੁਰੇ ਦਾ ਨਫਰਤੀ ਵਤੀਰਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਵੱਲੋ ਉਕਾ ਹੀ ਮੁੱਖ ਮੋੜ ਲੈਣਾਂ ਸ਼ਾਮਲ ਹੁੰਦਾ। ਜਦੋਂ ਵੀ ਪੱਬ ਤੇ ਜਾਂਦਾ ਤਾਂ ਆਪਣੀਆਂ ਮੁਸ਼ਕਿਲਾਂ ਦੀ ਚੱਕੀ ਝੋ ਲੈਂਦਾ।ਸ਼ਰਾਬੀ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਵਾਂਗ ਰੋਂਦਾ ਤੇ ਆਪਣੇ ਗਲਤ ਫੈਸਲੇ ਤੇ ਪਛਤਾਵਾ ਕਰਦਾ। ਹੋਰਨਾਂ ਯਾਰਾਂ ਦੋਸਤਾਂ ਕੋਲ ਵੀ ਇਹੋ ਰਾਗ ਅਲਾਪਦਾ। ਇਕ ਦਿਨ ਇਕ ਪਾਰਟੀ ਤੇ ਇਕਬਾਲ ਕਲੇਰ ਮਿਲ ਪਿਆ, ਮੈਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ, "ਹੁਣ ਤੱਕ ਤੂੰ ਕਿੰਨੇ ਕੁ ਰਿਸ਼ਤੇ ਕਰਵਾਏ ਆ? ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਭਾਜੀ," ਥੋਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਆ,ਆਹ ਦੋ ਵਿਆਹ, ਜੋਗੇ ਤੇ ਰਾਹੁਲ ਵਾਲੇ ਤਾਂ ਪ੍ਰੇਮ ਸੰਬੰਧਾਂ ਵਾਲੇ ਸੀ। ਮੈਂ  ਤਾਂ ਹੈਲਪ ਕਰਦੇ-ਕਰਦੇ ਨੇ ਹੀ ਵਿੱਚ ਲੱਤਾਂ ਫਸਾਈਆਂ ਸੀ। ਵੈਸੇ  ਹੋਰ ਮੈਂ ਕਦੇ ਕੋਈ ਰਿਸ਼ਤਾ ਨਹੀਂ ਕਰਵਾਇਆ। ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ, "ਚੰਗੀ ਚਾਹੁੰਨਾ ਤਾਂ ਕਰਵਾਈ ਵੀ ਨਾ। ਤੇਰੇ ਦੋ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦਾ ਨਿਚੋੜ ਵੇਖ ਲੈ, ਇੱਕ ਜੇਲ੍ਹ ਚ ਬੈਠਾ ਤੇ ਦੂਜਾ ਫਾਹਾ ਲੈਣ ਨੂੰ ਫਿਰਦਾ।


(ਅਮਰ ਮੀਨੀਆਂ ਗਲਾਸਗੋ 00447868370984)